Nog een keer verhuizen vandaag..

We zijn vannacht nog in een fijne B&B geweest met hele gastvrije mensen. We hebben heerlijk geslapen, en pakken de rugzak maar weer in. We mogen hem even laten staan, want om 12.00 kunnen we inchecken in ons appartement voor de laatste dagen hier.
We lopen nog wat rond en drinken onze dagelijkse cappuccino, en kijken weer met spanning op ons terras, hoe de Italianen parkeren en rondrijden in deze drukke stad.

We zitten vlakbij het Vaticaan en zien hoe de straten en trappen al weer gevuld zijn met toeristen. Vaak groepjes met een gids voorop, die aan een lange stok een vlag of sjaal hebben, die ze moeten volgen.
Ook staan er veel straatverkopers, die je van alles aanbieden, van een buskaart, gids of een kaart om de rijen bij het museum of Basiliek te ontlopen, te kopen.

In die drukte, lopen we om de muur van het Vaticaan, om naar ons andere adres te gaan. Deze buurt is veel rustiger, en er staat al iemand ons op te wachten, als we aankomen. Het is een mooi appartement, met op het balkon uitzicht op het Vaticaan. We krijgen alles weer echt op zijn Italiaans uitgelegd, en intussen wordt er gebeld. Over een half uur komt ook nog de moeder van de eigenaar wat brengen, we snappen er even niets meer van.
Wij gaan even douchen en schone kleding aandoen, want het is weer zo warm, ik ben al weer drijfnat.
De wasmachine draait al, als de dames weerkomen, krijgen nog wat uitleg, en ze hebben nog wat drinken en hapjes bij zich. Allemaal erg lief en goed bedoeld, we zitten weer op een mooi plekje.

Wij gaan in de middag naar de Friezenkerk, daar ligt een brief voor ons klaar, dat we de kaartjes voor de audiëntie op kunnen halen. Dat is allemaal goed geregeld door de Aalmoezenier van Anne, ze heeft er veel werk aan gehad.
Des te zuurder is het als je beseft, dat de kaartjes hetzelfde zijn als de mensen die ze gewoon even ophalen bij de Zwitserse Garde.
De koster van de Friezenkerk weet hiervan, maar het is toch mooi dat dit op deze weg kan, de originele weg en dat is ook waar.
Daarna naar het St. Pietersplein en de rechtse rij, waar we zo door zouden kunnen lopen, is al een uur wachten lang. Eindelijk zijn we aan de beurt, en mag ik alleen verder.
Wordt ingehaald door haastige mensen, maar vind het prima, kijk tevens wat rond.
Bij de Zwitserse Garde, moet ik weer wachten, en daarna nog bij het bureau die ze uitgeeft.
Er wordt op een papier gekeken en krijg 2 entreekaarten mee.
Ben blij met de brief, want staat staat in het Italiaans van dat moeder en dochter hebben gelopen, en dat is weer een mooie herinnering.

We drinken samen wat en ga wat winkels in en zo lopen we ongemerkt de nodige kilometers. Als we naar huis willen , moeten we weer een kleine 4 kilometer terug. Het verkeer is Rome is chaotisch en druk, oppassen bij elke weg, die je over wilt.
Blij zijn we als we weer op ons plekje zijn. Nog even met Anne gebeld, en dan naar bed, morgen vroeg op voor de audiëntie..