Mijn laatste dag in Rome

Vandaag is mijn laatste dag van mijn reis, en ergens vind ik het ook wel goed. Ik merk dat ik steeds verder afdwaal naar het leven thuis. Het lijkt na die weken zo ver weg. ik heb mijn doel bereikt, het is goed zo.

Toch vandaag ook nog vroeg op. We willen naar de Basiliek van het Vaticaan, en dan moet je er vroeg zijn, wil je niet uren in een rij staan.
Als we eraan komen staat er al een rij, maar het loopt nog vlot door. Als zo de groepen beginnen, dan duurt het allemaal langer.

Als we binnen zijn gaat ieder even zijn eigen weg, en ik ga naar het souveniershopje van de zusters, die bovenin is. Alle winst gaat naar het missiewerk van de zusters, en dat doe ik liever.
Ik wordt vriendelijk geholpen en het is nog rustig. Koop wat beeldjes, pennen en sleutelhangers, en alles wordt goed ingepakt voor de reis terug.

Al snel vind ik Tineke en Dorus terug. Tineke heeft een stempel gehaald bij de sacristie en is er blij mee. Ik heb mijn paspoort niet bij me, en ga het aan het eind van de middag proberen.
De kerk loopt al goed vol. De groepen zijn er inmiddels bij. Heel herkenbaar aan een gids die met een vlag voorop loopt en de rest loopt daar achteraan. Vaak hebben ze hetzelfde petje op, of krijgen ze dezelfde sticker op hun kleding.

Vaak wordt er om Silenzo (stilte) gevraagd, maar het lijkt alleen maar dat het lawaai daardoor meer wordt.
Overal staan mensen foto's te maken, tijd voor een eigen rustmoment is er niet.
We verlaten de Basiliek via de grafkelders van de Pausen. Ook hier wordt weer om stilte gevraagd, en gelukkig wordt hier er wel goed aangehouden. Het is dan ook heel indrukwekkend, vooral het graf van Sint Petrus.

Tineke wil even tijd voor haarzelf, dus gaat verder alleen Rome in. Dorus brengt mijn souvenirs eerst even terug en dan gaan we samen verder.
Hij is erg enthousiast over de vele kledingwinkels speciaal voor mannen.
Natuurlijk gaan er nog wat overhemden en bretels naar huis.
Bij de Spaanse trappen treffen we Tineke weer aan, en eten samen wat.

Ik ben moe en besluit naar huis te gaan, Dorus gaat nog even het kasteel bekijken.
Als ik even gerust heb, pak ik weer mijn spullen, en ga in de rij staan voor een stempel.
Het is ontzettend druk in de Basiliek, en moet ook wachten bij de sacristie. Maar voor een stempel, mag je alleen verder en kom in een prachtige ruimte. Ik moet even wachten, en wordt heel vriendelijk geholpen. Hij is onder de indruk van mijn vele stempels en kijkt waar ik overal geweest ben. We praten nog even en krijg een plaatje van Sint Petrus mee. Als ik weg wil lopen, komt er net een Kardinaal langs, die mij op mij schouder klopt en Ben Fatto (goed gedaan) zegt. Dit is een mooie afsluiting..

In de avond gaan Tineke en Dorus nog naar het museum, maar ik ben moe, en tref al voorbereidingen. Morgen worden we om 7.00 opgehaald en gaat mijn reis naar huis beginnen...