Lieve mensen die Toscanen ....

We hadden heerlijk geslapen, en werden beneden weer vriendelijk verwelkomd. De plek waar we waren, had ook heerlijk gebak en andere zoete heerlijkheden met koffie, dus op zondagochtend ook een ontmoetingsplek voor de dorpsbewoners.
We waren de eerste wandelaars, die hier overnachtte en de via Francesco lopen. Zo wordt daar de Fransiscus weg genoemd.
Wel stond deze slaapplek vernoemd in Tineke haar reisgids, dus de eigenaar super trots.
Dit werd dus verteld aan elkaar, want terwijl we aan de cappuccino met croissant zaten, hoorde we vaak Via Francesco, Ollanda en pellegrini, voorbij komen.
We waren echt eregasten, en bij het weggaan kregen we een mooie stempel, werden geholpen met de rugzak, de eigenaar stopte met koffie maken en achter ons hoorde we vanuit de bar een luidde Ciao.

In onze rugzak, zat voor beide een panino met veel liefde voor ons speciaal gemaakt. Een italiaan eet in de ochtend geen brood, dus werd er voor ons speciaal brood gehaald bij de bakker, en met veel zorg gesmeerd en ingepakt.

Het beloofde een mooie dag te worden, en we werden toch nog even gecontroleerd door de meneer, die ons met de rugzak geholpen had, of we wel de goede weg liepen.
We kwamen ook wandelaars en fietsers tegen, het voelde echt als zondagmorgen.
Onderweg, kwamen we mooie kastelen en dorpjes tegen, en het lopen ging prima. Wel veel stijgen, op vaak moeilijke paden. Tineke haar app, gaf aan dat we 84 verdiepingen hadden gestegen, klinkt wel interessant vond ik.
Uiteindelijk kwamen we aan in Consuma, waar we onze gastheer van vanavond belde. Hij zou ons op halen, omdat we veel aan de drukke moesten lopen en de B&B moeilijk te vinden was.

Daar kwam hij dan en werden door 2 heren opgehaald. Ze wilde Tineke haar rugzak overnemen, maar die kreeg net het probleem, dat haar bh bandje, geen afscheid van de rugzak wilde nemen, en dus er aan vast bleef. Dus dan maar eerst die van mij, en die werd op schoot genomen, was erg lachwekkend. Mam, help me eens, dat heb ik nou net op dat moment. Gelukkig kon ze zich snel bevrijden en gingen we op weg.
We zaten echt te kijken, waar brengen ze ons heen, en inderdaad, op een afgelegen plek, was hun B&B.
We kregen een mooie kamer, maar wisten even niet, wat we konden verwachten. Gelukkig was er een grote tuin bij, en kon de was lekker drogen. De hond vond ons ook wel aardig, eindelijk gasten, die zijn dennenappel willen weggooien. Al snel daarna kwamen de andere gasten, en kregen we om 19.30, een heerlijk echt Italiaans diner voorgezet. De heerlijkste gerechten, en samen met de andere gasten zaten we aan een tafel.

Na het eten nog even gepraat, ze wilde graag weten, waarom ik dit zo graag wilde doen. Tot Tineke hevig verschrikt naar beneden kwam. Mam, ik had het hotel voor morgen, ook per ongeluk voor vandaag geboekt, en nu vragen ze waar we blijven op de mail..
Het Engels van veel italianen is nou niet echt goed, daarom kan ik er prima mee praten, we zitten op het zelfde niveau vaak. Dus vroeg ik aan de eigenaar, of hij voor ons kon bellen.
Er werd over en weer druk gepraat, maar hij had alles geregeld, we hoefde geen annuleringskosten te betalen. Pff, wat een opluchting.
Hij wilde ons morgen wel brengen en halen, zodat we morgen een slaapplek hadden, maar dat heen en weer gerij zagen we niet zitten.
Wel lief ,en als we niets vonden hadden we nog een optie.

Door al het gepraat en gedoe, stond de afwas nog op de tafel. Ik heb meegholpen alles af te ruimen en toen naar bed, we wilden morgen weer vroeg op pad...