Het moment waar ik zolang op heb gewacht..

Vannacht werd ik opeens wakker, niet omdat ik zenuwachtig was, maar doordat ik in mijn voetzool was gestoken, door een insect. Werd er wakker van en deed gemeen zeer.
Snel behandeld, maar kon daarna de slaap niet meer zo vatten. Dan denk je terug, aan je voorbereiding, de mensen die je achterliet, die je niet meer weer zou zien, maar ook veel wandeldagen gaan in een flits voorbij.
Is dan vandaag echt mijn laatste dag, dat ik weer op pad ga met rugzak en goastok?

Al vroeg is Tineke ook wakker en het beloofd weer een warme, maar ook speciale dag te worden. We eten nog een klein ontbijtje, en gaan op weg.
Het is door de stad, waar het al een enorme drukte is. Iedereen is gehaast, het is maandagmorgen, voor velen weer opstarten.

Dan besef ik ook, dat ik volgende week alweer aan het werk ben. Zal onwennig zijn na zo'n lange periode, in een totaal andere dagritme te zijn geweest.
Er zijn cliënten inmiddels ons ontvallen, nieuwe cliënten zijn erbij gekomen, andere collega's, weer autorijden na zo lange tijd, raar hoor en dat bedenk ik me allemaal, terwijl de weg naar het Vaticaan steeds korter wordt.

Als we er 2 kilometer ervoor zijn ,gaan we nog even koffie drinken en naar het toilet, het zal daar al wel een drukte zijn..

Dan krijg ik de eerste blik op het Vaticaan, en lopend tussen alle toeristen, voel ik me ogen vochtig worden. De tranen komen, wat een geluksmoment en wat voelt dat goed. Als ik bij de rand van het St. Pietersplein sta, roep ik een harde "YES", dit is me gelukt!
Jarenlang naar uitgekeken, vakantiedagen gespaard en voorbereid, en nu sta ik al hier..
In Santiago de Compostela, wilde ik nog wel weken door, het voelde zo goed. Dat was natuurlijk korter, maar dit is goed zo. Mijn lijf, mijn geest en natuurlijk mijn geplakte schoenen zeggen, het was mooi en genoeg..

Na iedereen op de hoogte te hebben gebracht, veel foto's en knuffels, lopen we naar het pelgrimsbureau,vlakbij de Friezenkerk, waar ik morgen heen moet.
Je kunt daar terecht voor je Testimonium, rugzak even laten staan, slaapplaats, toilet etc.

Het is rustig, er zitten 2 pelgrims voor ons. De mevrouw vertelt dat het de hele maand al rustig is.
De meesten Italianen, hebben het uitgesteld. Het is zelfs voor hun te warm. Italië kamt momenteel me een hittegolf, die al 5 weken duurt, en elke dag 35 tot en met 38 graden brengt. De rivieren en waters staan droog. Ook de pelgrim, blijft dus liever thuis..
Het was ook warm, en blij blij dat we wat routes hebben ingekort, want met water, had ik soms 12 a 13 kilo op mijn rug..

We krijgen een mooi Testimonium, en praten nog wat. Bewonderen de kerk, en bij terugkomst staat er een priester, die als hij hoort dat we uit Nederland komen, zegt : goedendag en looft de Heer. dat is zijn enigste woordenschat en we moeten er ontzettend om lachen.

We nemen even ons rustmoment, laten alles over ons heen gaan. Daarna brengen we onze rugzak , naar de slaapplaats.
Heerlijk douchen, en wat eten.
We kijken even rond in wat winkels, en Tineke koopt een stadsgids, zo dat we wel alle mooie plekjes zien.

Het wordt al avond en gaan op het St.Pietersplein zitten. Genieten van de mensen en van de lichtjes die langzaam overal aangaan.
Dit was een bijzondere dag, met een bijzonder moment, die ik mag afsluiten op een bijzondere mooie plek..