Er zit een luchtje aan een pelgrim..

Vanmorgen werden we vroeg gewekt, door een Amerikaans echtpaar, die de slaapzaal achter ons, voor zich alleen had.
Ze zijn erg op zichzelf, maar verspreiden bij aankomst van een pelgrimsonderkomen, hun rugzakken uit over de zaal. Hun kleding en sokken, hangen dan overal te luchten, en zonder eerst te douchen, ploffen ze eerst een tijdje op hun bed.
Het is warm momenteel, en je zweet enorm bij het wandelen, dan ben je normaal gesproken blij met een douche en schone kleding.
Dat je daar anders overdenkt prima, maar allereerst ben je gast, en ik zal maar niet vertellen, wat voor geuren de anderen moeten verdragen, van deze manier van aanwezig zijn.
Dit was een jeugdherberg, waar je een schoon bed en kussen kreeg. De jongeman, die het beheerde, was die ochtend dat we kwamen nog druk aan de was.
Ook zelf mag je voor de geringe vergoeding, van 2 euro, je was wassen in de wasmachine.
De gasten die daarna kwamen, keken dan ook even in de andere slaapzaal, en zochten gauw een bed bij ons gedeelte.

In ieder geval, hoorde we 2x de wekker overgaan, en daarna gingen ze op hun Crocs via onze slaapzaal, zichzelf met veel lawaai klaarmaken voor de dag. Ook de magnetron moest nog aan, niets werd ontzien.
Toen ik vroeg of ze rekening wilde houden met de andere, trok ze een gezicht, van waar bemoei je je mee.
Ik rook daarbij een hele penetrante lucht. Misschien door mijn werk, maar ik dacht, hoe kun je zo je dag beginnen.

Wij waren dus ook wakker, maar namen de rugzak en schoenen mee naar de begane grond, van het gebouw, waar een tafel en stoelen stond.
Daar hebben we alles goed ingepakt, en rustig ontbeten.
Inmiddels rende het echtpaar ons voorbij, ze waren druk in discussie met elkaar.

Wij vertrokken ook, en het was een mooie route, maar in het begin ook wel zwaar. In het natuurgebied waar we door moesten liepen, ook veel runderen, die ook gebruik maakte van de wandelpaden. Soms was het zo vertrapt, dat het even weer bikkelen was, om naar beneden en naar boven te komen.
We liepen goed door, want het werd al weer flink warm, en maakte even een rust op een soort waterput, want veel mogelijkheden zijn er niet onderweg.

Mam, dat echtpaar loopt achter ons, hebben ze zich toch verlopen vanmorgen, zegt Tineke. Als we vlak voor La Storta, nog even een rust nemen voor wat eten en drinken, passeren ze ons. Zeggen gedag, en lopen snel verder.
Wij doen rustig aan, veel te warm, komt wel goed.

We logeren vandaag in een klooster en de zuster is heel enthousiast, dat we moeder en dochter zijn. Dat we ook nog allebei, Catharina heten, vindt ze prachtig, want zo heet het klooster van origine.
We worden naar een keurig souterrain geleid, waar 2 kamers met stapelbedden zijn. Ook hier zijn weer heerlijke douches, en een plek met water en zeep, waar je je kleding kunt wassen.
We gaan ons lekker douchen, en wassen gelijk onze kleding, die buiten heerlijk kan drogen.
Als we net weg willen gaan, komt het echtpaar eraan, en een beetje gefrustreerd kijken ze, dat wij er alweer zijn. Ze hebben zich weer verlopen.
Wij gaan koffie drinken, en als we terugkomen, hangt aan de lijn, net voor je de deur ingaat, weer hun kleding te luchten. Ik wordt er vies van, bah, wat een viespukken, zou Anne hebben gezegd.
Ook is er niet gedoucht, eerst wordt er weer op bed gelegen, en ben blij dat we aan onze kant goed kunnen luchten.

Als Tineke en ik buiten zitten, komt nog laat op de middag een stel binnen wandelen, die zich hebben leren kennen op de Via Francigena.
Ze kiezen uiteraard voor onze kamer, en wij vinden het prima, en snappen het ook wel. Maar ook deze dame houdt van haar kleding en schoenen luchten. Zetten wij de schoenen buiten, zij op de vensterbank, en haar kleding over het bed,

Als ze na een tijdje bij ons buiten komt zitten, zegt ze opeens, dat je kleding en alles zo gaat ruiken met zo'n tocht. Dan knapt er iets in mij, en vertel haar, dat ik inmiddels 13 weken op pad ben, maar nog nooit stinkende kleding heb gehad. Overal was water en zeep, en in het begin, heb ik me gered met de verwarmingen, en later door buiten te hangen, of een open raam.
Vind het geen excuus, want overal vind je water en zeep, het is meer je eigen beslissing of je dit wilt. Ze was stil, en ging snel over op een ander onderwerp.
Nee, de wandelaar of pelgrim, hoe hij of zij zich ook wil noemen, hoeft niet te ruiken, of met vieze kleding te lopen in deze tijd, het is naar mijn mening geen goed excuus.
Verder vind ik het dan ook niet erg sociaal, voor de andere gasten in een pelgrimsverblijf, dat je ze daar mee confronteert.
Zo, dat is eruit...

Wij hebben verder nog daar een fijn en rustig verblijf gehad. Lieve zusters, die wat we niet hadden verwacht, tot leven kwamen gisteravond buiten, met veel gepraat, toen wij ons bed op gingen zoeken...