I walking on sunshine, en Pattex ...

Toen we vanmorgen helemaal klaar zaten, om weg te gaan, kregen we beide weer last van onze buik. We liepen meerdere keren naar het toilet. Was het spanning of het vandaag goed zou gaan, we wisten het niet.
Toch maar op pad en kijken. We hadden in ieder geval goed ontbeten.
Zo liepen we Viterbo uit, en we knapte beiden zienderogen op.Het was een mooie weg, met veel afwisseling.

Bij een rustpuntje, waar al een Italiaanse zat, zijn we ook gaan zitten. Daarna kwam er ook nog een Ierse man bij, en het was even gezellig tussen al die rugzakken.
Zo ging ieder op zijn eigen tempo verder, en we vervolgden onze weg. Het was nog even stijgen en klimmen, en het werd al goed warm.

Ik was bij het binnen komen van Vetralla goed moe. Merk ook dat de schoenen me niet meer de steun geven die ik nodig heb. Ze zijn ook op na deze reis, en langzamerhand, is de hele zool geplakt met Pattex lijm. Ze moeten het nog even volhouden, tot Rome. Maar wat is geplakt blijft goed zitten, dus het moet lukken.

Blij dat we aankwamen in onze slaapplek, en we werden leuk ontvangen. Gelijk werd er gevraagd of we eten wilde, maar we wilde een bed. Het was een drukte van belang, overal renden kinderen rond, en tussendoor zag je de pastoor met de pijp in zijn mond rondlopen.
Tussen al die drukte werd onze slaapzaal aangewezen, we mochten zelf een bed uitzoeken. De Italiaanse en Ierse man, waren al aanwezig.
Er was een douche, die ook het toilet voor iedereen bevatte. De deur kon ook niet op slot, dus hebben we gewacht op elkaar, dat is toch wel wat fijner douchen.

Daarna even buiten het gebouw koffie gedronken, en Tineke wilde nog even de stad bekijken. Ik was moe, en ben eerste een uurtje gaan slapen.
Toen Tineke terugkwam had ze een mooie schelp, met het teken van de Francigena erop. Het was met de hand gemaakt door een hele lieve vrouw, vertelde ze.
Ik vond hem erg mooi, en ook mooi licht, dus gingen we samen nog even terug. Wat een schat, en buiten de schelp, kocht ik nog een schilderijtje van Maria. Ze begon me allemaal cadeautjes te geven. Tineke kreeg een koelkast magneet, maar ik een sleutelhanger van Maria.Zo'n lieverd, met een dikke knuffel namen we afscheid.
Nog even verder rond gekeken, en toen terug, want om 19.30, was er gezamenlijk eten.
Het gebouw werd gerund, door de parochie van de plaatselijke Franciscus kerk. Het werd ook gerund in de geest van Franciscus. Het helpen van de armen, vegetarisch eten en voor de kinderen was er opvang.
Zo zaten we te eten met een tafel vol pelgrims, er werd eten opgehaald, en er was nog een andere tafel waar verschillende inwoners aanschoven.
We kregen heerlijk eten met veel groente, eigen gebak met koffie toe. Alles donativo, maar er werd door iedereen goed gegeven.

Opeens was er een hele drukte om de kerk, er zou een processie zijn voor de Heilige Antonius. Het dorp was al versierd, en het was mooi om te zien hoe het beeld uit de kerk werd gedragen.

Vervolgens wachten op een telefoontje met Anne. Er was een aanslag geweest en hij kon zijn verhaal weer kwijt. Fijn dat we elkaar nu zo vaak kunnen spreken, dat doet me goed.
We gingen lekker op tijd slapen, want in zo'n slaapzaal begint de dag altijd vroeg..