een mooie slaapplek om nooit te vergeten..

Na een nacht geplaagd te zijn door muggen, vertrokken we vroeg uit ons "kasteel". Het ontbijt zou pas om 8.00 zijn en dat is veel te laat. Nu met deze hitte moet je snel op pad in de morgen.

Gelukkig heeft Bolsena, genoeg gelegenheden in de vroege ochtend, waar we nog koffie en brood kunnen gebruiken, en wat mee kunnen nemen.

Eenmaal op pad was het gelijk veel stijgen en dalen, maar gelukkig ook veel in de schaduw. Het is hier mooi groen, dus wel een verademing. Ook waren er veel rustplekken, en daar houden wij wel van.
We liepen lekker door, al merkte dat het ook snel warm werd. Vlak voor Montefiascone, was mijn watervoorraad aan het slinken en lauw.
Ik hoorde bij een huis, dat er gezellig gepraat werd, en dacht ik probeer gewoon vers water te vragen. Dat was geen probleem, ze begrepen het meteen. Wel moesten we nog even hun kittens zien, die door de tuin liepen. Het werd nog gezellig en ondanks dat je elkaars taal niet spreekt. Dat vind ik altijd zo mooi.
Het werd nog een beste klim, en namen dan ook bij de eerste bar, lekker tonic met veel ijs.

Daarna de oude stad in, waar het al rustig was. Tussen 13.00 en 16.00 ligt Italië plat. Gelukkig was de toeristen info nog open, dus een stempel en vragen naar pelgrimsovernachtingen. Er waren verschillende opties, maar de laatste leek ons wel wat, net buiten het dorp. We kregen een onduidelijk kaartje waardoor we eerst verkeerd liepen. Maar na een verfrissing op een terras, gingen we met goede moed verder.

Eindelijk vonden we het klooster maar het zag er wat uitgestorven uit. Op de deur stond een telefoonnummer waar ik geen gehoor op kreeg. In onze gids stond een ander nummer, dus die maar gebeld. Ik hoorde een lieve vrouwenstem, die gelukkig wat Engels kon. Ze dacht dat we wilde reserveren, maar ik vertelde dat we er al waren.
Oh, you arrive, arrive, en weg was de verbinding.
Vrij vlot daarna ging een andere deur open, en kwam de mevrouw eraan. We werden echt op z'n Italiaans onthaald. Chaotisch, kort en krachtig. Binnen no- time, hadden we onze kamer, werd ons de plek voor de was op te hangen gewezen, waar we de was konden wassen en de tuin, for the relax, zei ze..

Ze zou weer komen en vond het geweldig dat we moeder en dochter waren. Onze kamer had 2 stapelbedden en een douche, we waren er super blij mee.
We deden gauw onze was, en ondertussen kwam ze weer voorbij gerend om te zeggen dat er nog een pelgrim was. Die kreeg een andere kamer. Ze was zo blij met ons, ik denk dat er weinig pelgrims komen omdat het net buiten het dorp ligt, maar ben van mening dat dit de beste plek is. Voor 12 euro pp, heb je een plek met uitzicht op het Bolsena meer en de oude stad.

We gingen nog even eten in het dorp en troffen daar weer andere pelgrims, maar het blijft vermoeiend. Het zijn meestal Italianen of Franstalige die geen andere taal kennen. Is er dan een met gebrekkig Engels, dan moet alles vertaald worden. Ik kan 3 talen, maar dat is blijkbaar niet genoeg.

Daarna eten, is het ongezelligste restaurant , tot nu toe. Als je maar een gerecht besteld en niet wijn, dan ben je volgens deze restauranthouder, een klant om niet vrolijk te bejegenen. Naast ons zat een Nederlands echtpaar op doorreis, die het al beaamde dat de wijn een slechte kwaliteit was voor veel geld. Wegwezen dus, en onderweg bij een bar, broodjes en water gekocht voor morgen, waar we vriendelijk werden behandeld, en dat doet goed.

Eenmaal in het klooster genoten van de zonsondergang op het Bolsena meer. Helaas was de pasta van die avond ook nog erg vet van de olijfolie geweest en mijn darmen protesteerde, dus maar op tijd naar bed.. Maar wel een bijzondere ervaring, zo'n heel klooster voor jezelf, en wat een super plek..