Tineke had een schaapjesmoment..

Vanmorgen om 5 uur waren we eruit en voor 6 uur aan de wandel. Het was nog heerlijk koel en iets bewolkt.
We konden stevig doorstappen en we waren al vlot in het volgende dorp, waar we ons ontbijtje namen.

Daarna verder, tot we een benzinepomp tegen kwamen, met een kar ernaast waar je koud drinken kon krijgen. De locale bevolking kwam er ook maar deden zich tegoed aan bekertjes rode wijn en broodjes vlees.
We zaten erg gezellig tussen en hadden veel lol. Er was er een die iets Engels kon en zei alleen maar: Rotterdam, beautiful girls..

Daarna verder en er volgde een lange weg, langs een drukke autoweg. Wel is alles zo gemaakt, dat we veilig kunnen lopen.

Halverwege treft Tineke een verdrietige man aan. Hij laat op een foto een hond zien. Inmiddels ben ik er ook bij. Hij zit gehurkt voor een graf bedekt met bloemen. Daar ligt Johny, zijn grote vriend, zijn hond, waar hij 20 jaar van zijn leven mee heeft gedeeld. Hij zit er gehurkt voor en ziet er heel verdrietig uit. We vermoedden dat hij een kluizenaar is, en dat hij het fijn vind met ons dit te delen. We geven aan het verdriet te kennen , wensen hem sterkte en gaan verder.

Na een tijdje slaakt Tineke een gil. Mam, kijk schaapjes een heleboel. Ze drukt me de telefoon in de handen om foto's te maken.
Helemaal blij staat ze midden in de kudde. Ze is altijd al gek van schaapjes geweest.
Dan blijft er een schaap achter, die niet meer mee kan komen en ook duidelijk mank loopt . Ze zakt in elkaar maar de herder moet eerst naar de kudde. Even later zien we het schaap in de achterbak van een truck liggen, tja het is niet altijd leuk..

Dan volgt er een lange weg, vol stof en hardrijdend autootjes en bochten, zodat we steeds van zijkant moeten wisselen. Ook is het veel stijgen en dalen. We zien het dorp al liggen, maar moeten eerst veel omlopen om er te komen.
Tineke haar voeten doen zeer, ze heeft gisteren een lange dag gehad, en andere sokken aangehad. Vandaag zijn de beurse plekjes blaren geworden.

Ook ik heb een probleem, mijn zool die loszit. Heb al menig hakje etc geplakt, leve de pattex lijm. Maar kan niet verder, te gevaarlijk en ook ik heb mijn max voor vandaag weer bereikt. Het is nog steeds erg warm. Daarbij kamt Italië met een water tekort. De wegen waarop wij lopen zijn soms gebarsten, de kleine waters staan helemaal droog. De wat grotere rivieren, zit nog maar een beetje in. Heel verdrietig om te zien, hoe de boeren proberen, toch hun gewassen nog nat te houden..

Morgenvroeg maar kijken wat we gaan doen. Eerst een nachtje slapen en kijken hoe het met Tineke haar voeten gaat. Genieten staat voorop en gezond aankomen in Rome..