We gaan verhuizen.. - Reisverslag uit Sansepolcro, Italië van Kitty Dijkstra-Peters - WaarBenJij.nu We gaan verhuizen.. - Reisverslag uit Sansepolcro, Italië van Kitty Dijkstra-Peters - WaarBenJij.nu

We gaan verhuizen..

Door: Kitty

Blijf op de hoogte en volg Kitty

08 Juni 2017 | Italië, Sansepolcro

Ondanks alles hadden we goed geslapen, maar was het in de nacht wel koud geweest, maar toen ik eenmaal een vest aan had getrokken, heb ik heerlijk geslapen.
We kregen om 7.30 ontbijt, en die was bijzonder goed. We zaten samen met de Italiaanse vrouw en man aan tafel. Ze vertelde dat de dames, die nacht dronken thuis waren gekomen, en even later kwamen ze ook binnen.
De eigenares, was bijzonder aardig tegen ons, maar ondanks dat er niets was gezegd, had ze al door, wat er gaande was geweest.
In ieder geval kregen we een mooie stempel, en werden vriendelijk uitgezwaaid.

Eerst weer langs de autoweg naar het dorp, waar we de buskaartjes konden kopen en waar ook heerlijke cappuccino was.
Daarna nog even rondgekeken in het dorp en in de kerk, en vervolgens de bus genomen naar Sansepolcro.
We gingen achterin zitten, maar hebben nog steeds niet door hoe het systeem werkt om te stoppen. Gelukkig stapte bij onze halte ook iemand uit. Het was de halte vlak bij onze B&B. We hoopte dat we de rugzakken al daarheen konden brengen, maar helaas werd er niet opengedaan.
Dus toen maar naar de stad gelopen, en rond gekeken.

Tineke, moest nog wat nieuw ondergoed, en stapte een winkel in, die leek als een klein warenhuisje van vroeger. Binnen de kortste tijd had de verkoopster, alles voor haar gevonden, dus Tineke ging passen. In tussen probeerde ze van alles aan mij te verkopen, en kon haar niet duidelijk maken, dat alles wat ik kocht ik ook mee moest dragen.
Dus pakte mijn pelgrimspaspoort en legde haar het uit met handen en voeten.
Ik werd van het een op andere moment, bij mijn handen gepakt, en oh, signora, oh signora klonk er door de winkel. De andere collega's werden erbij gehaald en nogmaals pakte ze mij handen en sloeg daarna haar handen in het gezicht. Ik werd er verlegen van, bleek duidelijk iets bijzonders te zijn vandaag..
Gelukkig, kon Tineke goed slagen, en we werden uitgezwaaid, dit hadden we nu echt niet verwacht.

Daarna kochten we nog een boek van de Franciscus weg , om te kijken of die routes anders waren en haalden we een stempel bij het infocentrum van de stad.

Eindelijk werd er vandaag ook goed gegeten, we hebben net als de Italianen, heerlijke pasta gegeten in de middag.

Rond 16.00 liepen we weer naar onze B&B, en we kregen een mooie kamer. Buiten hebben we weer overlegd, maar er moest eerst een kamer gereserveerd worden voor morgen.
Tineke houd niet zo van dat bellen, maar dit keer wou zij het proberen. Juist zij, krijgt een druk pratende Italiaanse aan de telefoon. Mam, ik kom er niet door, ze ratelt maar door en de verbinding wordt verbroken.
Juist om dat moment komt een jongeman langs me heen en vraag of hij kan reserveren. No, problem, zegt hij, druk wordt er Italiaans gesproken, en na 2 minuten zegt hij, done...
Gelukkig dat is geregeld..
Maar we komen niet uit met de andere routes, ze zijn te lang, slechte slaapplekken onderweg, of gelijk duur, en het is al aardig druk, want overal is alles vol.
Ik opperde al, dat als ik nu alleen was geweest, naar Siena was gegaan, na eerst Assisi te hebben bezocht.
Ik weet dat dit een weg is, die geen problemen geeft, en is ook de weg voor de ontmoetingen, waar Tineke op wacht.
Pfff, we zijn er uit, we willen lopen, en zo kan het het..
Sienna, wordt gereserveerd, en vanaf dinsdag, gaan we verder op de Via Francigena. Die afstand kan in 14 dagen, en die hebben we nog om Rome te bereiken.
Allebei opgelucht, we zien weer licht, dat vieren we met een lekkere pizza in de avond..

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Kitty

Ik ben Kitty, ook wel Catharina genoemd door mijn buitenlandse vrienden. Wandel al graag jarenlang en was ook 2x richting Santiago de Compostela. Ben getrouwd met Anne en heb 2 kinderen, die inmiddels al volwassen zijn. Na jarenlang voor veel mensen te hebben gezorgd, besefte ik toen ik 50 werd,dat er een andere fase in mijn leven kwam. Wilde ik nog wensen vervullen, dan moest ik niet wachten tot later. Ik ben in 2011, de route Frances gelopen naar Santiago. Ontdekte dat dit iets me me deed, en al gauw kwam de wens om ooit vanaf Nederland naar Rome te lopen, die uitdaging ga ik nu aan..

Actief sinds 17 Jan. 2017
Verslag gelezen: 326
Totaal aantal bezoekers 141397

Voorgaande reizen:

Landen bezocht: