onze eerste wandeldag samen..

Vanmorgen waren we mooi op tijd wakker, en voordat we aan het ontbijt waren, hadden we de rugzakken al gepakt. Het was een ontbijt met liefde gemaakt door een hele lieve mevrouw.
Mijn schoenen maken wat geluid bij het lopen, maar we kunnen niet vinden wat het is. In het huis waren marmeren vloeren, ze zei al; look here I come.
Was ook wel lachwekkend.

We vertrokken vanuit ons hotel, om Florence uit te lopen, en daar ging wel wat tijd inzitten. We moesten goed de app volgen, en veel stoplichten en onduidelijke straatjes bevorderen dat het even duurt voor we eruit zijn.
Maar vlak ervoor zie ik een kerk, dus daar even naar binnen, voor een kaarsje en een gebed uit dankbaarheid. Er komt een man naar ons toe die nieuwsgierig is welke voetreis we aan het maken zijn. We hebben een leuk gesprek, en zijn een stempel van de kerk rijker.

Daarna het buitengebied in richting het eerste dorpje. Kan helaas de naam niet nakijken, onze gastheer heeft vanavond ons boekje te leen. Die is heel enthousiast over wat we aan het doen zijn.

In het dorpje nemen we onze rust met koffie en lekker fris drinken. Nog een banaan, en dan verder.
Het is dalen en stijgen, en we genieten van de mooie natuur en uitzichten. We komen nog wat dorpjes door en de laatste 5 km tot Pontassieve nemen we de trein.

Als we in Pontassieve, aankomen ontdekken we dat we nergens kunnen eten, dus naar de supermarkt , want onze B&B van vanavond heeft geen restaurant in de buurt. We zijn moe, en het is heel warm. We moeten nog 6 km, zegt de app, veel langs een grote weg.
Voor Tineke is het ook haar eerste dag, en dan moet je toch ook wennen aan je rugzak etc.
Er gaat ook een bus en het is al 16.00, dus we nemen die optie, het moet leuk blijven.

Eenmaal in de bus volgt Tineke de app. Mam, je moet nu op de stopknop drukken we moeten er zo uit. Uiteindelijk druk ik 4x, maar de bus dendert maar door zo het dorp uit. Tineke rent naar voren, maar de buschauffeur verstaat geen Engels. Gelukkig helpt een mevrouw haar, en zo worden we, 2 kilometer buiten het dorp uitgezet op een drukke straat.

Tineke is laaiend, maar dat is goed voor de adrenaline , want in marstempo lopen we terug.
Hevig bezweet komen we op ons slaapadres. We worden vriendelijk ontvangen, met een cappuccino, en krijgen een hele mooie kamer. Het is een oud huis, die liefdevol is ingericht .
Boven kun je met een smal wenteltrapje naar het dakterras . Heerlijk voor onze was, en nu vanavond om er heerlijk te zitten. De eigenaar komt nog even langs en geniet ervan dat wij het hier zo geweldig vinden.

Mam, we hebben 15 km gelopen, zegt Tineke, die het wel bij houdt en volop aan het plannen is. Morgen zitten we op een afgelegen plek, dus heeft ze al geregeld dat we opgehaald worden in een dorp er vlak bij. We vullen elkaar aan, ben zo super blij dat ze er is ...