Die Ludovico, een jongen met een gouden hart..

Vandaag werd dus een dagje met de trein. Ook weer een ervaring op zich.
Ik doe lekker rustig aan, en vertrek rond 8.30 van mijn slaapplek.
De stad is nog maar net aan het ontwaken, alleen ruik je overal de koffie.
Ik loop gelijk naar het station, en zie onderweg hoe 2 eenden een heerlijk bad nemen, in een klein fonteintje, ze passen er net in..

Bij het station, kun je ook nog gelukkig gewoon een kaartje kopen. Maar als er Engels uit mijn mond komt, wordt ik naar een andere baliemedewerker gestuurd. Hij verkoopt mij het kaartje, maar ondertussen is hij druk met zijn collega aan het praten. Hij kijkt me niet aan, tja, dan zeg ik ook met een harde toon; thank you very much, and have a nice day. Hij kijkt op en moet lachen, hij weet heel goed wat ik bedoel. You also senorita, zegt hij en zwaait me uit, als ik wegloop.
Nu nog de goede trein vinden, maar er wordt weinig Engels gesproken, maar ze doen hun best, heb veel engeltjes op mijn weg.

In de trein hoor ik ineens Nederlands praten, en wat blijkt, een jong stel uit Hengelo, zit bij me. Wat heerlijk om weer even Nederlands te praten, en de Italianen om ons heen zijn er stil van.
Ze zijn op vakantie, en gaan vandaag Verona bezoeken. De wereld is toch maar klein zo.

In Verona, nemen we afscheid en ik moet nu 2 uur wachten en dat is heel normaal in Italië. Op het station is het een drukte van belang, dus kijk of er buiten nog een koffietentje zit.
Verderop zie ik grote parasols, dat moet vast wat zijn. Ik waan me even in Addis Abeba. Dezelfde stoeltjes en tafeltjes, drinken uit een plastic bekertje en om me heen alleen maar Afrikanen met mobieltjes, die druk aan het bellen zijn.
Maar de cappuccino is lekker, en dat is belangrijk.

Na 2 uur stap ik in de volgende trein, die me naar Bologna moet brengen.
Ook hier lopen alleen Afrikanen heen en weer door de trein, het lijkt wel of ze de weg kwijt zijn. Ik ga bij een jongeman zitten, en die legt uit dat ze proberen de conducteur te ontwijken, en er een soort spelletje van maken. Hij heet Ludovico, en studeert filosofie in Bologna. Hij komt net van huis, met een rugzak vol met boeken, en dat herken ik van mijn eigen kinderen. Hij vertelt, dat hij er een jaar langer over moet doen, want hij gaat altijd 3 maanden per jaar appels plukken, om een deel van zijn studie te kunnen bekostigen.
Zijn moeder is weduwe, en het is geen vetpot. Maar ze is heel trots dat haar zoon kan studeren. Hij is een mens, die van de wereld houdt, en niemand veroordeelt. Je hoort dat het een mooi mens is. Hij vertelt over Bologna, de Apenijnen, maar ook dat ik in Bologna goed op mijn spullen moet passen.
Halverwege de rit moet ik nodig, naar het toilet, en hij past op mijn rugzak.
Bij de wc schrik ik me rot, want achter de deur, staat een grote Afrikaanse jongen. Maar gelukkig kunnen we er beiden om lachen, ik schrok van hem, en hij dacht dat ik de conducteur was en schrok ook...
Als we de trein verlaten, wens ik Ludovico al het goeds toe, en dan bedenkt hij dat zijn telefoon er nog ligt.
Helaas hij is al weg, en ik herinner me, dat eerst 2 jongens, daarna hij, daarna ik en vervolgens de jongeman van de wc...Verder was daar niemand. Maar hij verbeterd mij, het kan ook iemand anders zijn, we denken te vaak hetzelfde. Je hebt gelijk, ik maak me ook schuldig aan vooroordelen.
We proberen nog eens met mijn telefoon te bellen, en er wordt al opgenomen, die is hij kwijt..
vind het zo vervelend voor hem, je wilt dan zo graag helpen. We drinken samen nog een cappuccino, en hij stelt me gerust dat het allemaal goed komt. Wat een mooi mens, ben je toch...

Dan moet ik nog even 3 kilometer naar mijn hotel, maar ik kan het vandaag snel vinden, want mijn telefoon is goed opgeladen vandaag.
Daarna loop ik naar de stad. Het is een mooi oude stad, en eigenlijk heb ik veel te weinig tijd. Je zou je daar goed 2 dagen kunnen vermaken.
Ik krijg nog een mooie stempel bij het toeristenbureau, en 2 buskaartjes om de stad te zien.
Zo kon ik vanavond, weer met de bus naar het hotel..

Het is al laat en wil aan mijn blog. Daarbij kan ik weer foto's plaatsen en dat moet ook nog van 4 dagen.
Maar ik heb nu een hotel, die werkt met kaart, die je de deur opent en van stroom voorziet, als je bij binnenkomst het kaartje in een kastje plaatst. Helaas, valt dat bij mij elke minuut weer uit, en ga naar beneden. Ze zullen iemand sturen, maar er komt niemand. Dan maar weer naar beneden. Eindelijk weet iemand wat het kan zijn. Er is een schakelaar, en die stond verkeerd, pff..

Het is al laat, maar wil dit allemaal weer af hebben, want morgen komt mijn meiske, hier naar toe, en we hebben er allebei zin in...