Heimwee..

Goed geslapen begon ik aan mijn dag, en aan het ontbijt nodigde een Zwitsers echtpaar mij uit bij hun te komen zitten. U zit zo alleen, vonden ze. Dat was inderdaad gezelliger om de dag te beginnen.

Al vrij vroeg vertrok ik naar Bolzano, maar de bus zat ook al vol. Het is markt vandaag. Het valt me op dat de ouderen, allemaal staan, en de jeugd blijft zitten.
Ouderen slecht ter been, komen de bus binnen. Hier is een bejaardenhuis vertelt een vrouw, en ze gaan allemaal naar de markt. Maar de jongeren blijven gewoon zitten.
Dat is bij ons een ongeschreven wet vertel ik, een teken van fatsoen. Ik heb in Nederland weleens meegemaakt dat de buschauffeur, het verzoek om plaats te maken weleens omriep.
Nee, hier is dat niet zo, en het wordt alleen maar erger, zegt de vrouw. Dan vraagt ze wat ik alleen hier doe, en vertel mijn verhaal. De 2 oude dames, die bij ons zitten, luisteren mee. Ze vinden het geweldig, maar mis je je thuis niet, vragen ze. Ik antwoord, dat ik dat zeker doe..

Als we de bus uitstappen, zeggen we elkaar gedag en ga ik verder over de markt. Wat is het al druk in de stad. Merk dat ik die mensenmassa even niet ben gewend.
Ga dan ook even in het park zitten, om bij te komen.
Koop daarna wat doucheschuim en deodorant en een 3/4 broek, omdat het nu toch echt wel warm wordt. Vandaag gaf de thermometer in de stad al 38 graden aan
Daarna nog even in de Dom gekeken en mijn momentje genomen.
Maar hoe meer de dag vorderde, hoe meer ik me niet lekker voelde. Was moe, had hoofdpijn en dat op een rustdag.

Toen ik moest gaan eten, zat ik op het balkon, en dacht, wat is er toch met me. Ik moet toch heel gelukkig zijn, met dit mooie uitzicht, fijne kamer en dat ik hier mag zijn.
Toen kwamen de watermannen, en wist ik dat bijna 9 weken alleen, alles alleen plannen, indrukken met niemand delen, alleen aan tafel zitten, me even teveel was.
Dat je kind over een paar dagen bij je is, doet me dat beseffen.
Had vanmiddag alles klaar gemaakt voor de laatste dagen hier, de overnachtingen, treinreis en voor de eerste 2 overnachtingen daar. Momenteel een heel gedoe, met al die volle hotels, en eigenlijk geef ik toe, dat die dagen ik wel ga genieten, maar in mijn hoofd een klein beetje aftel.

Ik ben geen einzelganger, ik ben een mensenmens. Heb altijd graag mensen om me heen, en even alleen is wel fijn, maar ik wat ben ik blij, dat ik over een paar dagen, samen ontbijt, samen wandelen en indrukken delen, alleen al dat woord... samen!