Lekker eigenwijs op weg..

Ik geef toe, af en toe ben ik best wel eigenwijs mijn eigen weg aan het bewandelen.
Vraag je hoeveel kilometer heb je nu gelopen? Is mijn antwoord; veel..
Vraag je hoeveel kilometer ik per uur loop? Is mijn antwoord; ik kom vooruit..
Hoelang ben je nu al onderweg? Is mijn antwoord; ruim 7 weken..
Ik ben nu eenmaal niet het mens van de cijfertjes , planningen of rijtjes.
De vierdaagse heb ik 24 x uitgelopen, en je kunt het aan mijn gezin vragen, de cijfertjes liggen overal, en de medailles liggen ongedragen in een koffer op zolder.
Ik wandel, om dat ik het fijn vind, mijn hoofd leeg te maken. Ik ben dankbaar voor een paar gezonde benen, en dat ik hiermee, zo dicht bij de natuur, Gods schepping, mag lopen.
Wandelen geeft mij ook heel veel zelfvertrouwen, het maakt mij geestelijk sterk. Deze tocht, mijn levenswens, is dan ook heel bijzonder, en dat besef ik elke dag. Ik leer elke dag van mezelf en van de ontmoetingen.
Denk niet dat ik veranderd thuis kom, ik ben Kitty, en blijf wie ik ben, omdat ik daar heel tevreden mee ben.
Dat ik een rijk leven heb, met een lieve man, fijne kinderen, een mooie baan en een groot sociaal leven, dat besef ik nu wel...een onbeschrijfelijk rijkdom!

Dat is waar ik vandaag de hele dag een beetje over na heb gedacht, want dat doe je als je zo alleen op pad ben.
Ik was vanmorgen, dan ook voor mijn doen vroeg op pad, na een heerlijk nacht lekker te hebben doorgeslapen.
De toeristeninformatiekantoor ging net open, dus eerst vragen om een stempel. Ze had alleen een stempel met het adres, maar kwamen toch leuk in gesprek. Ik merk dat vooral vrouwen onderweg, het vaak onbegrijpelijk vinden dat ik alleen op pad ben, en niet bang ben.
Na haar te hebben gerustgesteld, dat dit niet nodig is, ging ik weer verder.

Vandaag hoefde ik maar iets terug te lopen om dat heerlijk bronwater weer te tappen. Het zat vol ijzer en mineralen en lichte koolzuur. Het smaakte apart, maar zeker een goede dorstlesser.

Het eerste stuk liep ik weer op de Via Claudia Augusta, maar bij het plaatsje Ried, moest ik er langs en de bossen in. Daar had ik geen zin in, ik wilde toch wel even dat plaatsje in. Dat was een goede keuze, want het is een mooi plaatsje, met een rijke geschiedenis onder andere doordat daar ooit een Kapucijnenklooster had gezeten.
Ik ben dan ook de kerken in geweest, en vond ze prachtig.

Ook hier zat weer een toeristeninformatie kantoor, dus ik naar binnen. zat daar dezelfde dame, als vanmorgen in Prutz. We moesten lachen, oké, zei ik, geen stempel..
Ze was overal 2 uurtjes, dus vandaag kwam ze ook nog op mijn eindpunt in Pfunds..
Ik vertelde, dat ik even niet op de Via Claudia wilde lopen, maar lekker door wilde wandelen. Ze adviseerde mij de fietsroute, en verderop was een weg afgesloten maar daar kon je als wandelaar nog prima aan voorbij..
We namen afscheid, en ik beloofde haar, in Prutz, niet meer te komen vragen om een stempel. Daarna zwaaide ze me nog uit..

Zo liep ik dus het dorp Ried uit, en kwam inderdaad, na de afzetting op een straat waar dus geen verkeer was. Dat liep lekker door, en de wegwerkers, keken me aan, van wat loopt daar dan? Maar zeiden lachend, dat ze dat speciaal voor mij hadden gedaan.

Bij het volgende gehuchtje, werd er aangegeven, dat er geen fietsers in mochten, die moesten om. Maar ik ben geen fietser, dacht juffrouw eigenwijs, dus stapte vrolijk door.
Ze waren de weg aan het teren. Een van de wegwerkers keek me aan, en ik zei, stond alleen maar fietsers. Hij lachte en gaf aan dat ik net als hun, door een stukje weiland kon, en wenste me nog een goede reis..

Ik heb de hele route naar Pfunds via mijn app, bordjes en de Via Claudia Augusta fietsroute gelopen. ik heb heerlijk gelopen, en niet het gevoel iets gemist te hebben. Ben hele mooie kapelletjes, lieve mensen en mooie stukken natuur tegen gekomen, was een geslaagde wandeldag..

Vandaag mijn laatste dagje Oostenrijk, dus al mijn postzegels weer op gemaakt, en morgen de grens over..alla bella Italia!