De reisefuhrer uitverkocht?

Vandaag ga ik de grens over en heb er zin in. Het weer is wat minder als gisteren, maar toch goed wandelweer.
Bij het ontbijt, verontschuldigd de eigenaar wel ik weet niet hoe vaak, omdat ik gisteren zolang bij de deur heb gestaan.
Ik zeg dat ik lekker heb geslapen, een mooi kamer had en dat maakt het gauw goed.

Ik ga pas iets voor negenen weg, want ik had n.l. gisteren al gehoopt om mijn nieuwe reisefuhrer van de via Claudia Augusta te kunnen, maar doordat ik laat was, kon dat niet meer.
Ik was al eerder op de route er naar wezen kijken, want deze route begint in Augsburg, maar ik had elke keer het antwoord, dat hij uitverkocht was.

Fussen heeft 2 boekhandels, maar helaas ook hier hetzelfde antwoord. De verkoopster van de laatste boekhandel wil wel even op de computer kijken, want eigenlijk zouden ze hem moeten hebben. Het antwoord is snel gevonden. Er komt in Juli weer een nieuwe druk en is dus tijdelijk niet leverbaar. Ze geeft me nog de tip om het bij het treinstation te proberen. Daar liggen alleen tijdschriften en kranten...
Dan loop ik toch nog even terug, zonder dit boekje kan ik niets plannen, weet ik geen afstanden en kan ik af en toe niet kijken waar ik me bevindt op de route.

Ik stap Woolworth binnen, een warenhuis, die aangeeft ook boeken te hebben, en wie niet waagt, wie niet wint. Als snel heb ik het gezien en ga naar buiten. Daar gaat het alarm af en direct staat een verkoopster achter me. Ze slaat een boze toon aan, alsof ik mijn rugzak vol met gestolen waar zou hebben. Ze wil graag dat ik hem uitpak, en daar heb ik uiteraard geen zin in.
Ze begint te snauwen, en zie alle ogen op mij gericht, wat een rot situatie.
Ik zet mijn rugzak op de grond en laat zien dat je hem nog niet zo snel open en dicht heb en het losse voorvak, maak ik leeg.
Dan zegt een andere verkoopster, ga u eens door het andere poortje, deze geeft n.l. wel vaker problemen.
Ik pak alles weer in en doe mijn rugzak weer op, en inderdaad dit poortje geeft niets aan, als ik er een paar keer door loop.
Zonder verontschuldiging loopt de verkoopster weg, en daar sta je dan. Loop weg en voel de ogen in mijn rug prikken..

Iets verderop zie ik een kerk, en ga daar even zitten en kom tot rust. De tranen komen, wat een vervelende morgen... Gesteund, na een gebed, ga ik mijn dag weer verder vervolgen, en als ik uit de kerk stap, zie ik iets verder de Tourist Information. Ga maar een stempel halen, denk ik, en als ik binnen kom, zie ik in de vitrine, het boekje liggen.

Wat ben ik blij, en kan niet wachten tot ik aan de beurt ben. Vertel dat ik zo blij ben , omdat ik er al zolang naar zoek, maar de baliemedewerkster reageert koeltjes en gaat kijken in de la.
Helaas zegt ze, we hebben hem niet meer. Maar in de vitrine ligt er nog een, zeg ik. Die mogen we niet verkopen, dat zijn alleen voorbeelden.
Moe, strijk ik neer op een stoel, dit is toch niet te geloven.
Dan stapt een oudere heer naar mij toe, en ik doe mijn verhaal. Zonder zo'n boekje kan ik niets, ben alleen onderweg en heb hem nodig. Leg uit dat de nieuwe druk , pas in Juli weer verkrijgbaar is.
Hij vind, de reactie van zijn collega onzin en zegt dat ze het boekje aan mij moet verkopen.
Dan ontbreekt de sleutel van de vitrine, en na 20 minuten zuchtende en boos kijkende baliemedewerksters, kan ik hem dan eindelijk kopen.
Het is inmiddels al half een, en plof neer op een terras voor een kop koffie.

Ik zou vandaag ruim 16 km, gaan lopen, maar dat wordt hem niet meer. Ben moe, zo'n ochtend is vermoeiender dan een stevige wandeling.
Ik plof neer op een bankje bij de bushalte en rust even lekker uit. Het weer gaat ook veranderen merk ik. Het wordt bewolkt en kouder, en de wind zet ook op. Ik denk dat dit alweer het einde is van de mooie dagen.

De bus brengt me over de grens naar Oostenrijk en geniet van de reis, die toch nog mooie plaatjes laat zien. In Reutte, kijk ik rond en ga naar het park, kloosterkerk St. Anna en de tourist information voor een stempel. Daar wordt ik overigens wel hartelijk ontvangen.

Ik overnacht net buiten het dorp en loop erheen. Als ik de brug overga over de Lech, begint het ineens hard te waaien en te regenen, gelukkig net op tijd binnen.

Ik wordt hartelijk ontvangen, en de eigenaar probeert zelfs wat Nederlands. Mijn kamer is mooi, en kijk prachtig uit over de bergen.
Ben moe, en wat ik eigenlijk nooit doe, is dat ik even ga liggen. Twee uur later wordt ik wakker, dat deed me goed..

Morgen maar weer op pad, maar gelukkig wel met mijn reisefuhrer!