eindelijk de Alpen..

Vanmorgen was het alleen een beetje aan het miezeren, gelukkig maar, dat is niet zo erg..
Ik pak mijn rugzak iets, te enthousiast op, en voel een pijnscheut door mijn rechterschouder. Het bewegen blijft pijnlijk, maar ik zal proberen het te ontzien. Als ik de rugzak, draag voel ik het niet zo erg, dus hopelijk is het maar tijdelijk.

Ik moet gelijk naar boven, naar de Lourdesgrot en de Jacobuskerk, waar ik vanuit mijn kamer gisteren naar keek.
Daar kan ik weer een stempel op mijn pelgrimspas zetten, even een gebed uit dankbaarheid, en kaarsjes opsteken, vooral voor iemand, die ik erg liefheb en waarvan ik weet dat als ik thuis kom zij niet meer onder ons is.

Mijn weg gaat verder, maar geniet want de miezelregen, daar wen je aan, en je kunt toch wat om je heen kijken. Bij de harde wind en regen van gisteren was dat niet meer mogelijk.
De beekjes waar ik langs loop, stromen bijna over, maar toch wordt er geen hoogwater verwacht. Ik kijk tegenwoordig voor het weer de Bayerische Rundfunk, en die vertelde dat ondanks de vele regen en smeltwater het toch goed zou gaan.

Na ongeveer 5 km , komt de Wallfahrtskirche De Wieskirche in zicht. Het is een kerk, die helemaal vrij staat, en waar veel mensen heen gaan. Het wordt ook wel de mooiste kerk van Duitsland genoemd.
De parkeerplaats staat vol bussen, en er staan souvenirs kraampjes. Dat zou je nou toch helemaal niet verwachten.
Als ik er heen loop, komt me een groet groep Japanners tegemoet, het lijkt wel of ze boos zijn.
Binnen wordt het me duidelijk. De pastoor vertelt over alles wat er in de kerk te zien is, en intussen mag er niet rondgekeken worden.
Nou, ik vind het prima, en hij vertelt prachtig..
Boven aan het plafond zijn weer prachtige schilderingen en zo ook de hemelpoort. De pastoor vertelt, dat hij vorige week met een schoolklas vol kinderen was, en gevraagd had, of hun wisten waar de sleutel was. Komt er een heel klein meisje uit de groep, en zegt, er is geen sleutel, die heeft alleen God, en doet hem aan de binnenkant dicht..
Kinderen en hun logische denken, soms ben je er jaloers op...

Daarna nog een kopje koffie, en als ik buiten kom, regent het alweer harder. Nog snel kaarten en postzegels gekocht en snel verder.
Gelukkig is de weg overwegend verhard, zodat ik de pas er in kan zetten. Even weer geen bankjes of af en toe rondkijken, jammer het is niet anders..

Als ik Trauchgau binnen loop wordt het gelukkig want minder. Ik moet nog 3 km verder, naar Bergdorf, en ben blij dat de regen weer minder is.
Dan moet ik over een brug, waar ook het water hard doorstroomt en wil een foto nemen.
Ik kijk nog een keer, goed, zie ik daar de Alpen..
Eindelijk trekken de wolken weg, loop er al dagen in de buurt, maar nog geen Alp gezien.
Als ik in mijn hotel kom, met de passelijke naam, Zum Alpenblick, ben ik nog steeds enthousiast, en de eigenares geeft me de kamer waar je ze het duidelijkst kunt zien. Ze geniet van mijn reacties. Morgen wordt het mooi weer ,dan kun je de bergspitsen ook zien, zegt ze ...