Een hele natte dag.. - Reisverslag uit Wildsteig, Duitsland van Kitty Dijkstra-Peters - WaarBenJij.nu Een hele natte dag.. - Reisverslag uit Wildsteig, Duitsland van Kitty Dijkstra-Peters - WaarBenJij.nu

Een hele natte dag..

Door: Kitty

Blijf op de hoogte en volg Kitty

08 Mei 2017 | Duitsland, Wildsteig

Als ik vanmorgen uit mijn raam kijk, zie ik het regenen, niet hard, dus dat komt wel goed, denk ik nog..
Vandaag staat Die Ammerschlucht op mijn route, maar ik word al via mijn gidsje gewaarschuwd, dat ik dat beter niet kan doen. Het is een weg, dwars door het bos, met veel hoogte verschillen, gladde stenen, bruggetjes die er soms niet meer zijn, losse planken etc. Nu heeft het deze dagen ook nog veel geregend, dus niet doen.
Ook de hoteleigenaar en de mevrouw van de Tourist informatieburo, raden me het af. Een misstap, en je kunt naar huis of erger..
Bij het touristen buro geven ze me de kaart van de Konig-Ludwig-Weges mee, die gaat er langs.

Ik kom langs de kerk, nog een een rustmoment, maar binnen wordt er druk gepoetst. Sorry, zeg ik, maar nee, hoor ik moet vooral maar binnen komen.
Ze vertelt me over de overdadigheid in de kerken, hier. Dan doet ze een lamp aan in een kapel ernaast en laat een madonna uit 1200 zien, het is mooi, juist door al haar eenvoud..
Daarna nemen we afscheid, en wensen elkaar het beste toe..

Dan begin ik met goede moed, maar loop toch veel langs drukke straten, dus blik op oneindig en gaan.
Wel fijn dat ik bordjes kan volgens, want om elke keer de telefoon te pakken is het ook geen weer voor.

Ik kom aan in Rottenbuch, en het gaat steeds harder regenen, dus eerst maar koffie. Het is daar gezellig een warm, en zit daar een tijdje op te drogen. Kom in gesprek en deze mensen komen uit Wildsteig en kan zo mee. IK sla het aanbod af, want wil eerst nog even rondkijken, en vandaag, toch echt mijn route lopen.

Rottenbuch, was vroeger alleen maar een klooster, met wat huizen van medewerkers en een verzorgings huis voor verstandelijke gehandicapten. In de loop der jaren werd ook hier alles minder, en als ware een klein dorpje gebouwd.
Nu leven er nog een paar zusters, verder hebben alle andere gebouwen een ander doel.
In ieder geval is het ondanks het weer, een plekje om echt rond te kijken. Vooral de kerk is weer vol met overdaad van beelden en schilderingen, maar heeft ook mooie plekjes.
Na ook hier een stempel te hebben gehaald, gaat de reis verder.

Dan begint het steeds harder te regenen, en zie hoe mooi het allemaal, zou zijn met droog weer, maar ook nu geldt de pas erin en snel naar mijn slaapplek.
Ik wordt hartelijk ontvangen, en het is er heerlijk warm. Na een warme douche en droge kleding kom ik al aardig bij.
Krijg van de gastvrouw een kopje warme thee, heerlijk...

Tijdens het eten, zitten moeder en dochter, die op de Konig- Karl-Ludwig weg aan het wandelen zijn. Ze logeren bij het andere gasthaus, maar die heeft ruhe-tag. Het was daar erg koud geweest, dus erg blij met mijn stekje..
We praten over het wandelen, en zo is het toch gezelliger eten, dan alleen. Als ik hun hoor praten kijk ik uit, dat ik straks de laatste weken met Tineke samen verder ga.
Daarna kijk ik nog even buiten, maar het is nog niet minder...
We krijgen beter weer, dus hopelijk morgen weer droger wandelen..

  • 08 Mei 2017 - 21:52

    Tineke:

    Tot gauw xxx

  • 08 Mei 2017 - 23:44

    Ritawestendorp:

    Oeps wat jammer dat het weer niet zo meewerkt,
    maar daardoor is de keuze van reizen wel makkelijker!
    Pas op jezelf hé je bent er nog niet
    en de voor laatste periode met Tineke samen moet je nog wel energie hebben!

    Fijn dat je overal zo warm ontvangen wordt,
    dåt zijn bijzondere momenten die je moet koesteren!
    Leuk Kitty dat we dit alles met je mogen delen!

    Liefs Rita

Tags: Rottenbuch

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Kitty

Ik ben Kitty, ook wel Catharina genoemd door mijn buitenlandse vrienden. Wandel al graag jarenlang en was ook 2x richting Santiago de Compostela. Ben getrouwd met Anne en heb 2 kinderen, die inmiddels al volwassen zijn. Na jarenlang voor veel mensen te hebben gezorgd, besefte ik toen ik 50 werd,dat er een andere fase in mijn leven kwam. Wilde ik nog wensen vervullen, dan moest ik niet wachten tot later. Ik ben in 2011, de route Frances gelopen naar Santiago. Ontdekte dat dit iets me me deed, en al gauw kwam de wens om ooit vanaf Nederland naar Rome te lopen, die uitdaging ga ik nu aan..

Actief sinds 17 Jan. 2017
Verslag gelezen: 414
Totaal aantal bezoekers 147609

Voorgaande reizen:

Landen bezocht: