Vandaag heb ik maar een keuze..

Vandaag heb ik maar een keuze en dat is de trein. De eerste keer in Bad Munstereifel, dat ik een kaartje kocht naar Koblenz, voelde ik me zo vervelend eronder.
Inmiddels na al die weken, moet ik grenzen trekken, en accepteren dat mijn leeftijd een rol mee gaat spelen.
In 2011, op de Camino de Santiago, liep ik elke kilometer, en een keer 30 kilometer op een dag, deed me niets. Het was daar ook makkelijker. Je had mensen om je heen, overal was wel een bed, en je hoefde alleen de gele pijlen te volgen. Dat is nu dus veel anders, en ben je drukker met je route, slaapplaats etc.
Inmiddels zijn we jaren verder, en merk ik dat alles meer energie kost, en dat ik tijd nodig heb om te herstellen.
Zonder rugzak, stap ik nog lekker door, maar nu ik een gewicht op mijn rug mee draag, kost alles meer tijd en energie.
Het heeft even zijn tijd gehad, om dat te beseffen. Nu weet ik, als ik wil blijven genieten en gezond mijn reis naar Rome wil voortzetten, dat ik soms even in het openbaar vervoer stap.
Omdat ik maximaal 15 a 20 km per dag kan lopen, zou ik Rome ook niet halen, daar is de tijd niet voor.
Had ik die liever gehad? Nee, zeker niet, ik vind, zoals het nu gaat heerlijk, en vind dat ik ook straks lang genoeg ben weggeweest.
Ondanks mijn genieten, zijn er natuurlijk ook momenten, dat ik mijn gezin, vrienden en ook mijn werk mis.
Vandaag kwam ik een oudere dame tegen, die problemen met haar ritssluiting van de jas had. Ik denk niet na, maar help haar, en ook dat kriebelt weer..

In ieder geval, heb ik voor een paar dagen terug besloten, om van Landsberg am Lech naar Schongau met de trein te gaan. Daarheen zijn 2 etappes van 20 kilometer. Het eindpunt en begin punt is in Epfach, maar daar was alles tot volgende week volgeboekt. Toen verder gekeken op de route, maar daar was niet veel, allemaal kleine dorpjes. Daarbij ga je dan weer met kilometers schuiven, en wordt het ook moeilijk.
Vandaar Schongau, en ik slaap in een dorp verder dat Peiting heet. De komende routes zijn korter, tussen de 15 en 17 km, en dat is mooi. Verder zijn er veel overnachtingsmogelijkheden met mijn budget, dus voor de komende dagen is het nu al geregeld.
Geen drukte en weten wat er komt, geeft rust.

Vandaag schrok ik om 8.30 wakker, zo lang had ik nog niet geslapen. Het was ook een heerlijk hotel, en zo'n rustige plek.
Beneden, was het erg druk bij het ontbijt. Ze hadden een buffet, en ook mensen van buitenaf kwamen er eten.
Het was erg uitgebreid, en zag er lekker uit, maar een broodje, veel koffie en muesli met yoghurt is voor mij genoeg.
Mijn maag draaide om, als ik zie wat er allemaal al zo vroeg wordt gegeten.
De eigenares kwam nog naar me toe, met een reisplanner van de route, die haar man had uitgeprint. Ze zijn zelf wandelaars, en snapte mij keuze maar al te goed.

Het was regenachtig, dus maar even goed doorstappen naar het station. Onderweg weer een stapel kaarten op de bus gedaan, daar maak je weer menig lieverd, blij mee.

Nou zou je denken, 40 kilometer, daar ben je zo met de trein. Nou, wat dat betreft zijn we in ons land erg verwend.
Ik stapt om 11.13 in de trein, moest 2x overstappen en was 13.54 in Schongau.
Daarbij heb je dan mazzel, want op zondag rijdt bijna helemaal geen ov, in ieder geval niet langs de kleine dorpen.
Het laatste treintje, en ik schrijf met recht treintje, was een boemeltje, die er anderhalf uur overdeed, langs allemaal kleine plaatsjes om in Schongau te komen.
Nou, dat was voor mij genieten, allemaal mooie uitzichten en heerlijk rustig rijden, langs water en bossen. Ook af en toe door een tunnel, wat me een soort toeter werd aangegeven. Voelde allemaal een beetje alsof je in zo'n modelbouw treintje zat en door zo'n landschap heen reed..

Kwam al langs Peiting maar wilde toch eerst Schongau zien. Schongau heeft een oude stad, tussen nog bestaande stadsmuren en onderaan de heuvel ligt de nieuwe stad, zullen we maar zeggen.
Dus eerst weer even klimmen, maar dat was het zeker waard. Een mooi oude stadje, met leuke straatjes en mooie kerken.
Daar nog even lekker koffie gedronken, en langs de stadsmuur gelopen.
Nu naar Peiting, dat zou, zo'n 5 km zijn. Als ik net beneden ben, begint het te stortregenen en kan gelukkig schuilen bij een benzine station. De lucht blijft erg donker, en heb geen zin om me helemaal nat te laten regenen.

Als u snel bent, zegt de eigenaar van het benzinestation, kun je nog mee met de trein van 17.05. Pff, denk ik alweer de trein, nou ja is niet anders.
Zo kom in in Peiting aan, en net voordat ik het hotel bereik, is er weer een stortbui, dus kom nog goed nat aan.

Ik wordt hartelijk verwelkomd, het is een Duits hotel, met nieuwe Griekse eigenaren.
Eerst even door het dorp, en dan straks Grieks eten.. bij de kerk, groet ik een man, niet wetende dat hij al een aardige slok op heeft.
You, beautiful lady, come here.. Oh, nee daar hebben we geen zin in, dan maar gelijk aan de maaltijd. Als ik binnenloop, komt hij ook binnen, maar gelukkig gaat hij verderop zitten. Het eten is lekker, en als ik klaar ben mag ik binnendoor naar het hotel, de obers hadden het al in de gaten..

In het hotel, neem ik nog een cappuccino, en er zit een hartje bovenop het schuim..wat leuk zeg ik, tja krijg ik als antwoord, de liefde overwint alles...