Wandel mijn eigen route vandaag..

Na een goed ontbijt, vertrek ik uit Mering. Deze plaats ligt niet aan de Romantische Strasse, dus moet ik eerst even met mijn app, aan het werk.
Het duurt even voor ik uit de plaats ben, want ze zijn bezig met de opritten van een snelweg, en ik moet omlopen.
Eindelijk zie ik open vlakte, en ga richting Unterbergen, want daar is het maar een klein stukje om naar de Lech te lopen, waar de Romantische Strasse weer begint.
Ik moet een drukke weg over, maak een behoorlijke bocht, en dan weer de weg over. Loop als ware te zigzaggen. Dit is de fietsroute er naar toe, maar het is een ontzettende blubberbende en geregeld, zit ik vast met mijn schoenen. OoK is het glibberig, dus alert blijven.
Eindelijk ben ik in Unterbergen, en stamp eerste de grootste modder eraf.
Ga gelijk door, want dit heeft veel tijd gekost en het is een lange dag..
Als ik bij de Lech aan kom, mag ik niet op het pad. We moeten op de asfaltweg ernaast. Er wordt namelijk een brug gebouwd.
Tussen de Lech en het asfaltpad, liggen allemaal zonnen collectoren, en kijk nog even of ik iets verder het pad op kan komen, maar helaas..

Dan hoor ik een gil, en een hoop gemopper..Er loopt een groot kalf los naast de wei, en zowel de fietser en het kalf zijn geschrokken.
De fietser mankeert gelukkig niets, maar ik hoor nog lang het gemopper..
Ik besluit te kijken waar de opening zit, een stok heb ik al, dan stuur ik hem wel de wei in, denk ik.
Maar kan niets vinden, en besluit een lang pad af te lopen, waar een boerderij is.
Het is een grote rommel en meerder deuren, maar zie niemand. Dan roep ik even, en ja gelukkig er komt iemand naar buiten.
Och, zegt de boer, dat gebeurd wel vaker, we drinken eerst maar koffie, of ik ook een kopje wil.
Na weer veel te lang te hebben gezeten, vertrek ik verder, en hij zwaait me uit.
Moet niet meer langs dat asfalt gaan, meent hij, hij wijst zijn eigen weg, langs een mooi stromend beekje en dan ben je zo in Prittriching, meent hij.
Het eerste stuk is goed, maar al gauw, sta ik weer in de blubber, dus maar rustig lopen.
Als ik in Prittriching aankom begint het te regenen, en zie dat het al erg laat begint te worden.

Ik wil, n.l. ook weer tijd hebben om te herstellen. Ik merk dat ik geen 18 meer ben, en dat de ene dag soepeler gaat dan de andere. Het zoeken vandaag, verkeerd lopen, in de blubber lopen, kost energie.
Toch loop ik door tot Scheuring, maar op mijn app. Wil ik terug naar de Lech, gaat het teveel tijd kosten.

In Scheuring loop ik gelijk tegen een bushalte aan, en die verteld me, dat hij over 20 minuten komt, en ook naar Kauffering gaat, waar ik mijn overnachting heb geboekt.

De buschauffeur is duidelijk Italiaan, die zingend achter het stuur zit, maar ook af en toe zijn mobiel pakt en dan een hevige conversatie heeft.
Hij rijdt erg hard, en zie dat hij gelijk doorgaat naar Landsberg am Lech..
Ik stap in het centrum uit, en kijk mijn ogen uit, wat een mooie plaats.

Ook ik wordt bekeken, want de modder zit beneden overal. Ik ben moe, en besluit gelijk weg te gaan, dit komt morgen. Een boemeltje, brengt me weer naar Kauffering. Nog 3 km naar het hotel zegt de app, en als ik er ben is het ook mooi geweest..

Daarna, ga ik weer bezig met hotels bellen, maar helaas alles zit overal vol. De komende 2 routes gaan door kleine plaatsjes met weinig overnachting mogelijkheden.
Om 20.00, zit ik nog even aan de Lech, en geniet van alles om me heen. Wat maak ik me toch druk, ik ben hier nu, en kom waarschijnlijk hier nooit meer, of krijg niet de tijd deze mooie steden te bekijken.
Ik bel naar een hotel, In Landsberg am Lech, en is helemaal mijn budget, en was van harte welkom. Morgen loop ik daar naar toe en dan, heerlijk de stad bekijken.
Ik overweeg vele mogelijkheden, maar besluit zondag in Landsberg naar de kerk te gaan, en dan met de trein richting Schongau, en ga daar de stad bezichtigen.
Daarna een echt mooi, goedkoop hotel, een paar kilometers buiten de stad.
De volgende routes, zijn meer mijn afstand, en begin dan weer mijn wandelweek. He, lekker, dit geeft rust...