Dag met een gouden randje en flitsend einde..

Heb vannacht goed geslapen, en draaide me nog even om toen ik wakker werd. De dag laat ik gaan zoals hij komt, heb ik me voorgenomen.
Bij het ontbijt ben ik alleen, maar ik raak, als gewoonlijk, aan de praat met de mevrouw van de receptie.
Ik heb het over de puppenkiste, en dan passeren alle oude programma's van vroeger de revue.
Salto Mortale , met Hans- Jurgen Baumler, Sendung mit der Maus, ZDF Hitparade met Dieter Thomas Heck, Zum Blauen Bock met Heinz Schenk, ach we konden wel zo doorgaan...
Als ik uit check, ontdekt ze pas, dat ik uit Nederland kom, ze had het aan mijn Duits niet gehoord, tja wat wil je na 5 weken alleen Duits praten..

Ik moet langs de Dom, om de binnenstad te bereiken, en al was ik er gisteren even, iets trekt me om er nog een moment voor mezelf te hebben.
Als ik binnenkom, zie ik dat er zo, een mis is, en dat is een mooi moment om deze dag te beginnen.
Net voor het begin, komt een non naast me zitten, en vraagt waar ik heen wandel, en ze vindt het dapper ,zegt ze.
Tijdens de preek, vertelt de priester over vertrouwen, maar ook dat we onze zwakheden mogen laten zien, en dat we van onszelf leren..
Ik schiet even vol, en dan pakt ze mijn hand en zegt, een traan van geluk en van herkenning, moet er ook zijn..
Na de mis, wens ze me een goede reis en zal ze voor een goede aankomst bidden. We dragen allebei de naam Catharina..

Ik luister nog even naar het orgel, en daarna brand ik bij Maria uit dankbaarheid, een kaarsje. Het is een dag van zelfreflectie denk ik nog, en André, die mijn blog meeleest, zal er stilletjes om lachen. Want hij was mijn studiecoach vorig jaar, en wat hebben we gewerkt aan mijn assertiviteit.
Als ik wegga, zie ik de koster, en vraag waarom er bij alle Maria altaren, zoveel Hortensia's staan. Hij vertelt dat haar sterkte, de plant, en haar liefde de bloem moet zeggen. Iets wat al heel lang gebeurd.. Vreemd, mijn tuin staat er helemaal vol mee..
Ik vraag, of hij ze daarna ergens nog plant, nee zegt hij, dan zou Beieren, er vol mee zijn, en lachend nemen we afscheid.
Ik loop nog even door de Dom, en kom in een musea uit, wat over de boekdrukkunst gaat. Interessant denk ik, ook maar even kijken. Maar vanaf het begin, loopt er iemand, van het museum achter mij aan. Daar krijg ik nu de kriebels van, en al snel, heb ik het wel gezien..
Verder loop ik door parken, langs mooie gebouwen en drink nog een kopje koffie op de plaatselijke markt.
Het begint goed warm te worden, en de meneer naast me vraagt waar de reis nog heen gaat. Ik zeg, dat ik in Friedberg uit de trein ga en dan door loop naar Mering, waar ik een hotel heb. Ik krijg de waarschuwing, dat er slecht weer is voorspeld met veel onweer, en zo langs het water, je dan wel moet oppassen.

Ik loop verder naar het station, en bedenk, dat ik vandaag, dan maar een wandeldag in de steden heb. Als ik eenmaal in de trein zit, wordt er omgeroepen dat ze vertraging hebben i.v.m met een defecte deur. Dan komt er een vrouw al scheldend de trein binnen. Alles zat tegen vandaag, zegt ze. Ze komt tegenover mij zitten en laat haar uitrazen. Toch, zeg ik, hebt u een engeltje vandaag, want de trein heeft vertraging en u kunt dus nog mee, er komt weer een glimlach..

In Mering, wordt ik heel vriendelijk ontvangen, en krijg een hele mooie kamer. De man, die mij er heen brengt, moet om mij reactie, lachen. U, hebt hem echt geboekt en betaald..

Wat een heerlijke dag vandaag, zit zo lekker in mijn vel. Dan zie ik een soort kringloopwinkel, en loop naar binnen. Twee hele lieve mensen, vertellen over hun passie en idealen, en dat ze daardoor hebben geleerd, om met heel weinig rond te kunnen komen. Je ziet gewoon dat het lieverds zijn. Ik kijk wat rond, en hoor dan dat hij bij een vrouw, die net binnenkomt met spullen, ze al aardig hebben kunnen sparen voor de operatie van hun hondje. Een allerliefst dier, die voortdurend een poot bij je komt geven. Ik weet, dat het allemaal, erg duur is die dierenartsen.
Dus stop geld in de spaarpot en zeg, ik heb al teveel, kan niets meenemen, maar het was vast de bedoeling dat ik iets kwam brengen.
We geven elkaar nog een knuffel en ga verder. Nog even een kerk bezocht, en wilde nog naar het Heimatmuseum, maar die is dicht.
Als ik naar boven kijk, is het misschien beter, om terug te gaan.

In de supermarkt, vraagt een man of ik weet wat creme fraiche is, en samen gaan we zoeken en vinden het. Dan een moeder met duidelijke stress, die aan mij vraagt of ik ook misschien de hefe ( gist) heb gezien. Ik weet wat ze bedoeld, en wijs haar de weg.
Bij de kassa, breekt ook nog de zak spaghetti van de jonge moeder. Ze is duidelijk op. Haal een nieuwe, en help wat mee.. De kleine jongen voorin de wagen heeft een zak appels die geregeld op de grond worden gegooid.
Ik zeg, dat ik weet wat jij gaat eten vanavond, apfelmus !
Vandaag een dag, met lieve mensen, een dag dat ik weer Kitty kon zijn, een dag met een gouden randje...en dat flitsende einde? Nou, dat kwam vrij snel nadat ik in het hotel was en dat was een onweersbui, die wel 2 uur heeft geduurd...