Vandaag kom ik mezelf weer tegen..

Gisteren bij het naar bed gaan, had ik al geen goed gevoel, over hoe de dag vandaag zou lopen.
Was ik dan niet duidelijk geweest, dat ik het prima vind als iemand mee loopt, maar dat ik langzamer loop en mijn eigen ding wil blijven doen?
Het tijdstip van het ontbijt was in ieder geval al bepaald.
Als ik beneden kom, is Helga al aan het ontbijten, ze doet n.l. nog yoga oefeningen als ze gaat.
De gastvrouw, vraagt of ik nog in het gastenboek wil schrijven, en voor mij was een gezin uit Eefde, een dorpje net voor Zutphen, leuk..
Verder ontdek ik Fred nog, die vorig jaar daar had gelopen, in ieder geval komen we gezellig aan de praat.
Ze hebben een dochter, een even hoor ik de dochter praten, en zegt zei, ach kind.. Ik herken het meteen, en moet lachen.
Ze moet de dochter naar de trein brengen, mama taxi, zeg ik, ook heel herkenbaar.
Als Helga ook klaar is, vertrekken we, uitgezwaaid door de gastvrouw, die nog bij het weggaan zegt, blijf zoals je bent, laat je niet uit het veld slaan.
Ik geef nog een knuffel en vertrek. Liepen we gisteren nog gezellig samen, praten over alles, vandaag schiet Helga weg, en zo gaat het de hele weg. Ook al ik haar iets wil vragen, loop ze al weer weg, jammer..
Ik snap best dat iedereen zijn eigen tempo wil lopen, maar we hebben echt geen moment samen gelopen. Verderop wacht ze dan wel, maar leuk vind ik het niet.
Elke keer als ik iets voorstel, merk ik dat ze graag de regie heeft, en denk op laatst, Kitty het is toch maar een dag, laat haar maar.

Eenmaal in Augsburg, moet ineens alles snel. Ze heeft van alles wat ze nog wil zien, dus zeg ik, maak een keuze, daar is geen tijd voor.
Uiteindelijk komen we bij de Duitse VVV en vraag een stempel, die vaak heel mooi zijn van de stad.
De mevrouw bekijkt mijn paspoort en zo komen we aan de praat. Intussen loopt Helga druk rond, wel of niet een bus, ze schept een beetje chaos. Uiteindelijk gaat ze buiten zitten, en zegt de mevrouw, wat is met haar? Jullie passen niet samen, loslaten, ik wordt er nu al nerveus van.
Als ik buiten kom, stelt ze voor dat ik alleen mijn rugzak naar het hotel breng en daarna naar de Ausburger puppenkiste komt. Ik beloof zo rond 15.45 daar te zijn.

Het hotel is aan de ene kant van het centrum en de puppenkiste aan de andere kant. Maar zolang ik maar langs de stadsmuur loop, kom ik er het snelst.
Bij het hotel moet ik wachten, en duurt het inchecken lang. Dan zie ik, dat ik op moet schieten, en met de plattegrond in mijn hand, begin ik stevig door te lopen.
Ik denk, dat is ook weleens lekker zonder rugzak, want heb er een goed tempo in. Ben er 15.50 en blij dat ik het gehaald heb. Maar als ik binnen kom, zie ik haar nergens. Vraag nog na, kijk op het toilet, en dan ontdek ik ineens in de garderobe haar jas en rugzak. Ze is dus al binnen, en dat is nou net de inwendige druppel. Dat doe je toch niet, denk ik nog..

Nou een kaartje koop ik zeker, dit was mijn enigste wens voor vandaag. Ik ben n.l met de Ausburger Puppenkiste opgegroeid. Elke zondag middag op de ARD. Je had toen ook nog maar 2 Nederlandse en 2 Duitse televisiezenders.
Vooral de rover Hotseklots, stond nog in mijn geheugen gegrift.

Ik zit op een mooie plek bovenin, tussen een hoop kinderen, en dat maakt het nog gezelliger.
Daar komt Helga, ze zit helemaal vooraan, en beneden is nog plaats, ik moet maar mee komen.
Oh, nee deze plaats heb ik gekregen bij de kassa, en blijf lekker zitten. Heb het even gehad. Het wordt een voorstelling van Doornroosje, en ik geniet, vooral van de reacties van de kinderen. Een meisje naast me, verteld me telkens, alvast wat er gaat gebeuren, maar het is niet eng hoor zegt ze. Zo lief, dat zijn toch rijke momenten...

Na de voorstelling, gaan we wat eten, en ze heeft besloten om vanavond toch maar de trein naar huis te nemen, dat is n.l. niet zo ver. Toch, moet er nog van alles bekeken worden en om 20.00 uur, moet ze naar het station.

Ik praat veel, maar vandaag heb ik niet veel gezegd, ik ben dan ook doodop als ik in het hotel kom.
Wil op de WIFI, maar uitgerekend vanavond is hij stuk. Dat moet zo zijn denk ik, eerst alles laten berusten.
Wel nog met veel moeite een slaapplaats voor morgen kunnen krijgen. Alles zit vol, de combinatie bouwvakkers en een beurs ergens zorgen daarvoor.
Ben ook moe, was een vreemde dag....