Vandaag op weg naar het klooster..

De dag begon heerlijk zonnig, en bij het verlaten van Rain, zag ik mensen overwegend netjes gekleed, de stad weer in gaan. Dan blijkt er ook vandaag kinderen de 1e communie te doen. Rain, is bekend om zijn vele bloemen en parken, en je ziet dan ook menig familie, nu op de foto gaan..

Mijn oog valt op een Ferrari, en denk als er Anne er nu bij was, was het toch even later geworden.Dan nog een plaatje schieten van de stad, maar zie dat ik de auto ervoor, ook op de foto heb. Een bekende voorkant, van onze Skoda Fabia. Raar, ik heb al bijna 5 weken geen auto meer gereden....

Ik verlaat Rain, en zie al meer bewolking opkomen en het gaat harder waaien, van die ijzige wind.
Bij de waterkering, moet je als een soort doolhof door, om naar de andere kant te komen. Maar gelukkig staan er veel sportvissers, die me even op weg helpen. Alles is privat en verboten, staat er, maar je mag er gewoon door.

Dan valt weer mijn oog op een vervoermiddel, maar dat brengt goede herinneringen boven. Het is een MZ zijspan, hoor nog het geluid, jeng jeng jeng... Toen Anne en ik verkering kregen, had ik een hondje wat Wanda heette. Anne wilde graag naar de motor treffens, die er in het weekend waren, en ik ging mee. Maar Wanda moest ik dan elke keer onderbrengen, en dat gaf schuldgevoel. De hele week aan het werk en dan in het weekend nog geen tijd voor haar hebben.
Dus kwam er een zijspan, uit het Oostblok, zodat ook Wanda mee kon.
Het was een motor, waar Anne super trots op was, en we hadden ook bekijks, want wie wil dat nu rijden.
Helaas, reed er iemand achterop, terwijl hij bij mijn schoonouders stond geparkeerd en was total los, het frame was krom..
Er kwam een andere, maar deze vergeten we nooit. En Wanda...die was verknocht op de zijspan, ging graag mee, en bewaakte hem goed, als wij hem even ergens lieten staan. Zat er het liefst de hele dag in ..

Ik praat nog even met de sportvissers, en een wil mijn rugzak eens wegen. Respect, respect ,zegt hij. Hij is een jaartje ouder, kan het zich niet voorstellen.
Maar je geniet, zegt hij, je straalt het uit...

Loop enthousiast langs het water, als ik ontdek, dat ik weer niet heb opgelet. Gelukkig de app, zegt dat ik ook zo in het volgende dorp kom. Het is heerlijk lopen, en geniet van alles om me heen. Daarna door het bos, en ontdek dat ik hierdoor niet langs de lourdesgrot ben gelopen, die in het dorp was, jammer maar er komt vast nog genoeg op mijn pad.

Daarna langs een weg waar de auto's mij voorbij razen en dat vind ik altijd minder. Vervolgens een lang pad, en nergens een bankje, wil onderhand iets eten. Maar gelukkig een stenen bruggetje biedt uitkomst, en terwijl ik daar lekker zit, komt een span met paarden, langs mij heen..We groeten elkaar en ze zegt goede reis vandaag..

Daar zie ik het klooster al liggen vanaf de loopbrug, over de snelweg. Nog een paar dorpjes door en dat zit het er voor vandaag weer op..

Het is een mooi klooster, met veel pracht en praal. Een stuk ervan is een luxe hotel geworden, en in een bijgebouw hebben ze speciaal voor pelgrims, een kamer.
Ik weet niet wat ik zie, een hele luxe kamer, dat had ik nou echt niet verwacht.

Gelukkig is hier wel de kerk open, want onderweg is alles dicht. Ik schrik van de volle kerk, met veel goud, beelden, hout snijwerk etc..
Dit heb ik nog nooit gezien, en door het in mijn ogen teveel van het goede is, vind ik het ergens nog lelijk..
Ik blijf rondkijken, en moet bekennen, dat ik het kerkje in Noord- Deurningen, of de kapel bij de zusters in Nijmegen, door al hun eenvoud veel warmer vind. Dit leidt af, ik voel hier niet, wat ik normaal voel. Nee, dit is teveel van het goede...

Was wel net op tijd binnen, het begon ineens erg hard te regenen. Hopelijk ziet het er morgenvroeg weer anders uit...