Van deze hotelletjes hou ik...

Vanmorgen nog even op weg naar de bushalte genoten van Dinkelsbuhl, wat een leuk stadje is dat toch, echt de moeite waard, als je in ooit in de buurt bent, is dat zeker een aanrader.
De bus zit vol, met kinderen die naar school gaan, en ik moet met mijn rugzak en stok, nog maar een plaatsje vinden. Maar de buschauffeur, roept eenmaal om: Sitzplatz machen, und schnell! Dat helpt, ik krijg alle hulp..

In Wilburgstetten, stap ik uit en begin aan mijn laatste 12 kilometer. Eerst even de bordjes zoeken, maar krijg al snel hulp, en zo vervolg ik mijn weg.
Het is nog goed weer, droog, maar het begint steeds harder te waaien, ijzige koude wind. Dan maar doorstappen, om mij zelf warm te houden.
In Fremdingen is een bakker open, en ik lust wel een bakje koffie om warm te worden.
Het zit vol met Italianen mannen op leeftijd ( met geverfde haren etc), die een paar dagen de Romantische Strasse fietsen. Lekkere stoere praat, komt over mij heen, wat ze allemaal niet fietsen op een dag.
Dan vragen ze waar ik heen ga. Ik vertel dat ik naar Rome loop, althans zoveel mogelijk, maar zonder hulp van anderen, dit niet mogelijk is.
Ze vinden het nog stoer, dat ik op mijn leeftijd, in mijn eentje op pad ben.
Bent u dan niet bang, wordt er gevraagd. Nee, alleen voor Italiaanse mannen op een fiets .. Er wordt hartelijk gelachen en de cappuccino en gebak krijg ik getrakteerd.

Dan nog 2 kilometer naar Raustetten. Als ik de weg vervolg, houdt hij ineen keer op, en kijk ik in een diepte waar een nieuwe weg is aangelegd. Nou ja, dan weerom, er zal toch wel ergens een andere weg zijn.
Dan opeens zie ik een nieuw fietspad, en ja, gelukkig hier zit ik goed. Daarna nog een onmogelijk bospad, en weg rennende reeën, maar daar is het dorp, bestaande uit 20 huizen en een kerk..

Als ik in het Gasthaus kom, wordt ik vriendelijk verwelkomd, en krijg een mooie kamer. Maar de tijd heeft stil gestaan. Je waant je in de jaren '60.
Beneden vraag ik of ze WIFI hebben, maar helaas. Ze zat net weer met haar katten te praten, die overal rond lopen.

Het is nog droog, dus waag ik me op het balkon, wat ontzettend kraakt en het hout ook aan vervanging toe is. Maar het uitzicht is prachtig en af en toe zie je ook wild rond lopen.

De maaltijd is heerlijk, alles heerlijk vers en dat proef je. Ik krijg een Swabisch vleesgerecht, en ze is zo blij, dat ik alles heb opgegeten.
We zijn maar met 3 gasten. Bij mij aan tafel zitten 2 dames, die al jaren, samen een paar dagen wandelen.
Ze hadden het vandaag ook zo koud gehad, en hoopte dat het weer morgen goed zou worden.
Na nog een tijdje, ook met de eigenaars erbij heb zitten praten, ga ik daarna naar boven. Het internet is pet op mijn telefoon, dan stap ik maar in bad.
Nu hou ik eigenlijk, helemaal niet van een bad. In alle huizen, waar ik heb gewoond, was een bad, maar ging er nooit in. Dit is nu ook nog zo'n ouderwets diep bad, dat is heerlijk, je ligt er helemaal in.
Het bad doet me goed, lekker warm geworden, en goed voor de spieren.

Daarna nog even met Anne gepraat, fijn dat dit zo kan, en toen heerlijk geslapen onder zo'n ouderwets dik dekbed. He, heerlijk ik hou van deze hotelletjes....