Voorlopig de laatste zonnestraaltjes

Vandaag had ik geen lange route, en dat vonden mijn voeten wel fijn. Het was even protesteren, toen ik ze aandeed, maar eenmaal warm gelopen ging het weer prima.
Besloot nog even Feuchtwangen in te gaan. Ik had er gisteren niets meer van gezien, en moest ook wat boodschappen doen.
Bij de kerk stond dat er een Luther expositie was, en ben maar eens gaan kijken.
Luther loopt als ware mee op mijn pad, nadat mijn aandacht werd getrokken in Worms, wat betreft zijn 500ste jubileumjaar, zie ik inderdaad steeds meer tentoonstellingen, en worden theaterstukken opgevoerd en vorige week zag ik nog een documentaire.
Ik kom steeds meer te weten, fijn dat deze weg, ook op alle fronten leerzaam is. De koster zei, in ieder geval heb je een ding gemeen, ook hij is naar Rome gelopen. Tja, denk ik dan, op sandalen in de winter, respect. Weet niet of ik nog meer zie, maar ga me er wel in verdiepen. Iets zegt me, door het af en toe te zien op mijn weg, om er iets meer van te gaan lezen.

Op deze weg wordt ik geleid, krijg veel momenten om over na te denken. Door het vele alleen zijn, denk ik veel over mijn leven na. Je neemt afstand, en je krijgt weer de andere facetten in beeld.
Het hele dag buiten zijn, en steeds langzaam door de natuur gaan, doet iets met je. Er komt een soort rust over me..
De herinneringen ontvouwen zich vanzelf, en je neemt de achterliggende jaren als een film door.
Er komen belangrijke dingen voorbij, zelfs van mijn allervroegste jeugd, waarvan ik dacht , dat ik ze vergeten was.
Mijn hoofd raakt leeg, om weer nieuwe ervaringen op te doen. De weg doet me goed. Ook de ontmoetingen, geven je een zelfreflectie. Wat doe ik goed, wat kan minder, waar worstel ik nog mee, om uiteindelijk toch vaak weer tevreden mijn tocht te eindigen.
Ben vaak moe, mijn voeten doen soms pijn, en het weer goed aankomen, geeft me dat zelfvertrouwen, wat me sterk en dankbaar maakt.

Dat is even wat anders, maar mijn dag begon ook met mooie gedichten, kindertekeningen, en spreuken, waar ik al denkend mijn naar Dinkelbuhl bracht.
Het was nog prachtig weer vandaag, en als ik de weermannen moet gaan geloven, moet ik deze week nog door een winters landschap, dus genoten.
Wel ben ik erachter dat ik mijn gidsje goed in de gaten moet houden , in het begin als ik de stad of dorp uit ga. Er staan n.l. ook bordjes voor fietsers, dus opletten.

Dinkelsbuhl is erg mooi, heeft dezelfde uitstraling als Rothenburg, alleen hier is het rustiger, en de enige japanner die ik heb gezien was in het hotel, die vroeg hoe laat het ontbijt was..

Nog wat kaartjes gekocht, en hoop er vanavond nog wat te schrijven.
Morgen, maar afwachten, want het is een lange route...