Oh, is dat een steig..

Het is paasvakantie momenteel in Duitsland, en dat houdt in dat je maar beter in de kleine plaatsjes kunt overnachten, en zelfs met Pasen is veel volgeboekt.
Vandaag zou ik van Schannenbach naar Grasellenbach, volgens mijn app een kleine 20 kilometer.
Ik heb de hele dag, dat komt vast goed.

Beneden staat een heel mooi gedekte tafel voor mij, met zelfs een snoepjes voor onderweg. Ook hier liggen zakjes waar jezelf je lunch in kunt meenemen, al met al een goed begin.
De andere gasten zijn een opa en oma met 3 kleinzoons, die hier 2 dagen aan het wandelen zijn, en opa kent de omgeving goed.
We komen aan de praat, en vertel dat ik vandaag naar Grasellenbach wil, en vertel over gisteren, dat mijn app het niet goed had.
Opa is niet van al die moderne dingen, en zegt dat ik vandaag gewoon de rode N van de Nibbelungensteig moet gaan lopen, dan kom ik vanzelf uit in Grasellenbach.
Dat vind ik een prima idee, helemaal niets om telkens op te kijken, maar gewoon bordjes volgen.
Zo beginnen we dus vol goede moed, want opa en oma met de kleinzoons lopen een stukje met me mee.
Opa verteld erg mooi over het gebied, het lijkt wel of ik een gids bij me heb. Ook heb ik vandaag mijn eerste echte uitzicht, we zitten dan ook heel hoog.
Na een poosje nemen we afscheid, en begint voor mij het echte dalen. Ik vind dat niet prettig temeer ik natuurlijk gauw uit balans ben met mijn rugzak. Allemaal losse stenen, en stukken zo steil en glad, dat ik maar aan de zijkant ga lopen, en elke keer even met mijn stok vastprik en vervolgens met mijn voeten zijwaarts een stukje verder ga.
Wat ben ik dan blij, als het dan weer gered heb.
De laatste 10 km gaan ook wel over smalle paden, maar gelukkig wel minder, maar inspannend blijft het, vandaag mocht ik weten, dat ik geen 18 meer ben.
Eindelijk dan het bordje Grasellenbach, en zie dat de, plaatselijke
VVV nog open is. Nog kijken of ze een stempel hebben, en een glas water.
Dat lukt allemaal, en we komen aan de praat. Daar wordt me enig duidelijk een STEIG is een bijzonder wandelpad, met allemaal bijzondere plekjes, maar in gebergte ook veel zwaarder. In plaats van de Nibbelungensteig is er ook een Nibbelungenweg, juist voor wandelaars gemaakt, die moeite met die steile weggetjes hebben.
Oke, dat weten we dan ook weer, geen STEIG meer voor mij voorlopig..
Het was dan al laat toen ik in mijn hotel kwam, maar na het eten heb ik me toch eerst maar een druk gemaakt waar ik ga overnachten de komende dagen, omdat ik hoor dat veel is volgeboekt.
Met de Pasen zit ik in ieder geval in Werbach, 6 kilometer voor Tauberbischofsheim , waar ik van volgende week gewoon een flinke route kan gaan lopen, bordjes volgen, heerlijk lijkt me dat....