Al een beetje dat lentegevoel..

Weet niet waar u was vandaag, maar hier in Twente zou je vandaag toch al wel de lente kriebels krijgen.
Vanmorgen, toen ik in de badkamer stond, zo rond 5.30, hoorde ik de vogeltjes al druk hun eerste voorjaarsconcert geven.Vanmiddag dan ook maar lekker de tuin in, waar ik mijn vriend de pimpelmees al weer zag, die zijn vaste nestkastje alweer gevonden had.
De tuin, wordt geschoffeld, bladvrij gemaakt, gesnoeid en dat was het...
Dit jaar geen plantjes in mei, geen bloembakken op het balkon vol met geraniums, alleen de bolletjes en mijn vele hortensia struiken, mogen nog wat kleur in de tuin gaan brengen.

Zo zeg je dus de laatste weken, al feestjes en andere afspraken af, en je kalender blijft leeg vanaf 28 maart..

Als je dan zo bezig bent, dwalen je gedachten al af en besef je, dat ondanks deze blog, facebook en alle andere communicatie middelen, je toch even een tijdje uit je vaste veilige leventje gaat stappen.
Aan de ene kant die vastberadenheid en er zin in hebben, aan de andere kant komt toch ook af en toe het gevoel, waar ben je aan begonnen?
Ik denk dat ik dan ook in het begin van mijn tocht even nog druk ben met loslaten..

Maar dat is voor over een paar weken, voorlopig is de voorbereiding in volle gang.
Anne en ik zijn samen naar de wandel- fietsbeurs geweest in Utrecht. Bijna 30 jaar getrouwd, en dit was onze eerste treinreis samen, die overigens erg gezellig was. We hebben nog wat informatie weg kunnen halen en zijn naar de GPS workshop geweest. Verder hebben we geluisterd naar het verhaal van Everdien Geerlings, die als vrouw ook alleen naar Rome was gelopen. Al met al een dag echt samen, en Anne was soms nog enthousiaster als ik. Ik moest vooral maar niets te kort komen op mijn weg.

Verder waren we deze week op de info dag voor het Thuisfront op de kazerne van Anne. Heb het vaker meegemaakt, maar je krijgt toch altijd weer een brok in je keel, als je al die mannen en vrouwen ziet, die weer zo'n missie aangaan. Wel beseffen we dat veel nog geboren moesten worden, toen Anne voor het eerst op uitzending ging. Hij is nu 55 en ziet ook deze uitzending weer als een levenservaring rijker en uitdaging. Ik heb hem daarin altijd gesteund, en we staan beiden open, voor wat ons bezig houdt. Die ruimte geven we elkaar.
Toch is het nu wat anders. Ze hebben het over thuisfrontdagen, mensen die thuis achter blijven, en af en toe kijken we elkaar aan en moeten we erom lachen, in wat voor rare situatie we ons bevinden. We waren wel vaker langer uit elkaar, maar nooit zo..

Logboekje
Ik las het boek van Henk Erinkveld, die in zijn rugzak, op weg naar Gerardus (Zuid-Italie), een boekje bij zich had met intenties. Hij woont in het klooster in Wittem.
Hij schrijft dat veel mensen hun zorgen aan hem hadden toevertrouwd en ze trokken in zijn gedachten en gebeden met hem mee. Die verbondenheid zal zeker een steun in mijn rug zijn, schrijft hij.
Dat bracht mij op het idee, om een logboekje met data te maken, waar iedereen wat in mag schrijven. Intentie, verjaardag, groet, bemoediging etc, maakt niet uit. Het boekje is me nu al dierbaar, en zal elke morgen, hem openslaan, en kijken wat er bij die datum staat. zo kan ik loslaten, maar toch ook nog bij ieder zijn...

Nog 24 dagen, met nog veel te doen, maar eerst volgende week naar Amsterdam. Daar is een info dag voor mensen die dit jaar naar Rome willen lopen of fietsen, georganiseerd door de Vereniging Pelgrimswegen naar Rome, en vragen heb ik nog genoeg..
Sla je hun website open, kom je gelijk mij op de foto tegen, tja dan weet je, het is bijna zover...