De voorbereiding is begonnen

Het begint te kriebelen, ik kan gaan aftellen. Het idee, om naar Rome te lopen ontstond vrij snel nadat ik mijn eerste tocht naar Santiago de Compostela had gemaakt.
Maar ja, je hebt net een baan, en zo'n reis, daar heb je wel wat tijd voor nodig. Sommige gaan in etappes, maar dat zag ik niet zitten. Je lichaam en geest is net aan het nieuwe ritme gewend en dan moet je weer naar huis.
Nee, als ik dit zou ondernemen, dan in een keer de hele tocht.
Ik kreeg, destijds, van een collega te horen dat er zoiets was als bijzonder verlof sparen, dus ben ik dat bij mijn werkgever gaan aanvragen.
Ik kreeg, groen licht, al keek de personeelszaken, wel raar op, toen ze hoorde, dat de reden een voetreis naar Rome was. Al vrij snel daarna werd ik nog eens gevraagd of het wel klopte, begrijpelijk.
De laatste jaren heb ik weinig vakantie gehad, en als ik nu weleens een paar dagen achter elkaar vrij ben dan voelt dat al als vakantie.
Maar nu is het dan bijna zover...
Ik krijg nu elke keer de vragen over hoe en wat, en probeer daar nu een beetje een antwoord op te geven.

Moest je nog wat dingen nieuw kopen?
Mijn mooie blauwe Berghaus rugzak, heb ik ingewisseld voor een mooie groene Osprey. De blauwe was nog wel goed, maar voldeed niet meer aan de eisen. De nieuwe geeft meer steun, en ben er blij mee.
Verder staan er 2 paar nieuwe wandelschoenen klaar, want door mijn charmante loopje, hihi, slijt ik de zolen sneller.
Deze maand komt er nog een Garmin Wandel GPS, voor degene die niet weten wat dat is...het is een soort wandel TomTom, die mij af en toe kan zeggen, hoe ik verder moet.
Verder veel kaarten, route boekjes, pelgrimspaspoort en al wat sneldrogende kleding.
Als ik dan nog aan Anne aangeef, over een slaapzak of waterzak, dan ben ik in een paar minuten voorzien. Waar hij het vandaan haalt, Joost mag het weten, maar zo langzamerhand staat alles klaar.

Welke weg?
Verder kwam de vraag, loop ik de originele tocht, de via Francigena, die via België, Frankrijk, Zwitserland loopt, of ga ik de oostelijke route over Duitsland en Oostenrijk.
Het is de oostelijke route geworden,die wel wat langer is, maar dan loop ik grotendeels over Duitstalig gebied. Duits is mijn tweede taal, en dan voel je je toch prettiger als je goed kunt communiceren onderweg. Verder is de weg ook prachtig..

Waarom alleen?
Ik heb ontdekt, dat als ik samen loop in een soort zorgmodus ga. Dat is voor een paar dagen geen probleem, maar brengt voor mij niet wat ik wil.
Toen ik in 1983, zwaar overspannen was, heb ik geleerd om mijn gevoel, verdriet, blijdschap, neer te leggen in het wandelen. Had ik een rotdag, wilde even niets, dan pakte ik mijn wandelschoenen, en bij thuiskomst was mijn hoofd dan leeg en de druk was van de ketel.
Daarna ervoer ik, dat ik wandelen ook leuk vond, en ben ik tochten etc. gaan lopen.
Alleen lopen, dan kan ik alleen mijn dag bepalen en indelen, en heb tevens ervaren dat je makkelijker contact legt.
Wel moet je vertrouwen in de mensen onderweg behouden, zie ik beren op de weg, dan kan ik beter thuis blijven.
Het is tevens goed om te weten, dat ik niet de eerste vrouw en ook niet de laatste vrouw ben, die alleen naar Rome loopt.
De laatste 4 weken loop ik niet alleen, Tineke komt naar Bologna en loopt verder mee tot Rome, en denk dat ik tegen die tijd ook wel blij ben, om samen verder te gaan.

Wanneer ga je op weg?
Zoals de meeste weten, gaat Anne in dezelfde tijd, op uitzending naar Mali. Dat hadden we niet meer verwacht, maar Anne, ziet dit weer als een uitdaging, die hij aan wil. We hebben alles goed bepraat, en in deze tijd met alle communicatiemiddelen, gaan we ieder onzer weg. Beter in dezelfde tijd, dan achter elkaar..
Anne vertrekt op 28 maart vanuit Eindhoven, en wij gaan daar afscheid nemen en uitzwaaien. Vervolgens brengt mij Tineke naar de paters in Wittem, waar ik overnacht. De volgende dag krijg ik mijn pelgrimszegen, tijdens het ochtendgebed en ga dan ook op weg..

Hoe gaat het dan thuis en op je werk?
Dorus woont nog thuis, dus er altijd iemand in huis, en dat geeft wel een goed gevoel.
Op mijn werk, hebben ze iemand aangenomen die al die weken mijn diensten overneemt. Bij het VVV, neemt Gerda het over ,en in de kerk zijn gelukkig nog 3 kosters en er is vast wel iemand die even de klok kan luiden.
Alles is geregeld, en zal van mijn verdere voorbereidingen, jullie op de hoogte houden,
Een warme groet...