Gelukkig ging het goed vandaag..

Au, dat deed zeer, toen ik vannacht er even uit moest. Mijn knie was minder dik, maar nog wel pijnlijk.
Maar gelukkig, als ik vanmorgen even loop, gaat het beter. De zoon, van de hoteleigenaar, is fysiotherapeut, en gaf me nog een elastieken band, om het te verstevigen. Dat voelt prima..

Als ik na mijn ontbijt weer boven kom, ligt mijn pakje schone was al klaar, en wat ruikt dat heerlijk. Al met al, was het een fijne slaapplek, met lieve mensen..

Ik pak gelijk het fietspad, en al snel is het al aardig druk met fietsers. Het is een lange weg, langs het water. Aan de andere kant van het water ligt de treinrails, en om het kwartier komt hij langs. Het voelt als een bezemwagen, bij de 4Daagse, als het niet meer gaat kun je daar mee verder..

Maar dit lopen is prima, en als mijn benen warm zijn gelopen, voel je de knie bijna niet. Alleen af en toe, knikt hij even door, maar al met al valt het me reuze mee.
Als je zo beneden loopt ontmoet je ook mensen en kun je koffie drinken, en dat vind ik helemaal prima.
Zo ga ik even voor een cappuccino, op het terras, en als ik van het toilet kom, zit er een echtpaar, ook op pad met een grote rugzak. Het is een Nederlands echtpaar , ook onderweg naar Rome. Ook lid van dezelfde vereniging, dus wel toevallig. Ook hun hadden het even gezien, dat geklim naar boven, en liepen vandaag ook een stuk fietspad.
Dat geklim over de rotsen gisteren had ik dus helemaal niet gehoeven. Er was een hek, en die had ik open kunnen doen, en verder kunnen gaan, tja..
Zo zijn we nog even aan de praat, en ik vertel, dat ik elke dag weet waar ik vanavond slaap, en mijn plekjes ook reserveer.
Zij liepen, elke dag op goed geluk, want vaak zijn er wel kamers vrij, maar dan niet in de geregistreerde overnachtingen.
Ik durf dat niet aan, en geef door waar ik vanavond overnacht.
Zij gaan verder, ik ga nog even het dorpje Plaus in, en kijk me daar de kerk aan, en neem mijn dagelijkse rustmoment. Vandaag wordt er ook een kaarsje voor mezelf, en uit dankbaarheid gebrand, voor de goede afloop van gisteren en het herstel.

Daarna verder, en ik kom een ouder echtpaar tegen. De man vraagt waar ik naar toe ga, en als ik Rome heb gezegd, pakt hij mijn gezicht en geeft mij een kus op de wang. Hij kan er niet over uit, zo in mijn eentje, zoveel weken alleen op pad..
Bij het weggaan, krijg ik nogmaals een pakkerd, hij kan het niet vatten.

Dan verder.. Ik loop mooi langs de jonge appelbomen, en het is goed weer. Onderweg valt er toch nog genoeg te zien. Een tentoonstelling, over techniek, hoe nu en vroeger het water werd gemeten, temperatuur etc., en bij een visvijver, heb ik een heerlijk rustplekje..

Dan ontmoet ik een fietser, die onderweg naar huis is,. hij stapt af en vraagt waar ik heen ga. Ook met hem heb ik weer een leuk gesprek. zo gaat de route lekker door. Vlak voor Algund, ontmoet ik ook een mevrouw, en zei begint gelijk over haar wandelavonturen. Daarna zie ik Algund al liggen, en via een mooie weg, ga ik naar beneden.

Als ik in het pension kom, zit het echtpaar er al. Dit was de enigste plek in Algund, die nog een kamer hadden, dus mazzel..

Eerst mijn zus nog even gebeld, en daarna het dorp in. Koop wat eten voor vanavond, haal een stempel in het toeristenpunt en loop de kerk even in. Het is een moderner kerk, met veel mooi glas in lood. Daar heb ik even met veel aandacht naar zitten kijken.
Er is in het huis, maar een plekje, waar internet is. In een hoekje, boven. Het is een huis uit 1300, en heeft nog dikke muren.
Verder zat het echtpaar net met hun telefoons hier, en dan is hij al overbelast. Dus mijn blog maar later..
Maar het is een mooie bijzondere plek. Een betaalbaar plekje krijgen is op dit moment niet mogelijk. Met de vakanties in Oostenrijk en Zwitserland, en de wielerronde Giro Italia, 60 kilometer van je vandaan, is het wel te verklaren...
Maar ik heb mijn plekjes tot zondag, en ga zo eerst op tijd naar bed en goed voor mijn knie zorgen. Wat een mazzel, heb ik toch..