De dag begon met een traantje van heimwee..

Ik had er weer zin in vanmorgen. Na zo'n dag op een plek blijven, wil je toch daarna wel weer door.
Al vroeg, ga ik op pad, het is droog en dat is al weer even genieten.
Ga nog even langs de Burcht, en heb een mooi wandelpad, totdat ik bij de steengroeve kom. Er is geen doorkomen aan, overal zijn de paden kapot gereden, bordjes zijn weg, en je moet erg voorzichtig zijn.
Weet echt niet meer hoe verder, en pak mijn wandelapp, althans dat denk ik. Maar helaas, de telefoon geeft aan, vol te zijn.
Ik moeten zaken gaan verwijderen..Terwijl ik nog eens kijk, zak ik al met mijn schoenen vast in de modder en begint het in een keer hard te regenen.
Zoek zo goed en kwaad als het gaat een droog plekje om de regenhoes over de rugzak te doen...en dan breek ik even..
De tranen komen, bah, waarom nu alles tegelijk.. Denk weer aan mijn collega Engelien, die altijd zegt, tja je wordt op de proef gesteld.
Nou, ja wat het ook is, het lucht even enorm op, en er komt al water genoeg naar beneden.
Ik zie een vrij goed pad, daar ga ik eerst maar op, en vanuit het bos, zie ik ineens huizen.
Het is Ebermergen, een dorpje iets verder dan Harburg. Er is een bakker open, en die heeft koffie, en daar knap ik van op. De app, van waarbenjijnu.nl verwijder ik, en gelijk wil de telefoon weer meewerken. Pfff, gelukkig er komt wat rust over me.
Ben behoorlijk van de route, maar de bakkervrouw, zegt dat er zo een trein naar Wornitzstein gaat en daar begint de route. Ze heeft gelijk, dus snel naar het station.
De stationwachter, vertelt dat het al jaren drama is op dat stuk, en net deze week hebben ze daar extra gewerkt, omdat het regende, dan komt er niet zoveel stof vrij, en is het brandgevaar minder..
In ieder geval, is mijn treinreis, ongeveer 5 minuten, maar ben wel weer op de goede weg.
Als ik Wornitzstein in loop, begint de zon te schijnen, en ik krijg weer goede moed.
Ik kom halverwege een andere Catharina tegen, zij is 14 jaar ouder, maar heeft bijna heel Europa al doorgewandeld.
Ze hoefde niet te werken, geen kinderen, ze was zo vrij als een vogel, zei ze, dus ging ze elke jaar zeker 8 maanden aan de wandel.
Zo komen we even aan de praat en daarna gaan we beiden onze kant op. Zij gaat naar Harburg, en vertel haar van de steengroeve. Zij loopt een andere route, daar heeft ze geen last van verzekerd ze mij. Ik hoop het voor haar!

Inmiddels zit ik al vlak voor Donauwortz en het is prachtig om langs de Wornitz te lopen. toch, komt er nog een flinke bui over, maar dat kan me nu niet schelen.
Eenmaal in het begin van de stad, ga ik steil naar boven, naar een andere buitenwijk. Vandaar zit ik al voor morgen gelijk goed.
Ik laat Donauworth, achter me, ze hebben me verteld, dat er veel van de oude stad is weg gebombardeerd, en beter weer straks de tijd in Augsburg kan nemen.
Verder komt er morgen ook een heel mooi plaatsje..

Het hotel ligt midden in een woonwijk, maar oh, wat ben ik blij dat er een supermarkt is. Er komen nu 2 dagen dat veel gesloten is, en nu kan ik toch wat eten halen voor vanavond en wat rantsoen.

Het is een heerlijke kamer, met balkon, waar het zonnetje zo af en toe doorkomt. Hier is geen restaurant, dus heb eten gehaald en eet lekker op mijn balkonnetje mijn avondeten.

Vanuit mijn balkon is het groen, en de vogels geven hier weer een fluitconcert. Heerlijk bijkomen, na een somber begin een zonnig einde...