Stond vanmorgen vroeg klaar, want het zou weer een lang dagje worden, en het is altijd heerlijk om ook op tijd in het hotel te zijn, om bij te komen.
Dan gaat de telefoon..Oh, Mam ik weet het niet meer. Je kind is aan de lijn en het eerste wat ik denk, de relatie is uit. Maar, nee ze heeft een ongeluk met de auto gehad. Ik zie een rokende in elkaar gedeukte Skoda voor me, en zeg, als jij maar niets hebt, het is maar blik..Nee, ze had niets, maar er was iemand bij haar achterop gereden, terwijl ze nog een keer in de 1 wilde koppelen. De dame achter haar had haast en voordat ze het wist, hing haar voorkant in onze trekhaak.
Dat was natuurlijk even schrikken, te meer de dame met een telefoonnummer achterlatend, snel weer verder ging.Ik stelde dochterlief gerust, we waren goed verzekerd, en achterop een auto rijden , dan ben je meestal wel degene die schuld heeft. Al met al nog even gepraat, en daarna zit je op een terrasje aan de Rijn, wat doe ik nu?
Ik krijg van de eigenaar een kopje koffie, en ik moet lachen, hij lijkt n.l. precies op de cabaretier Bert Visscher, met zelfs dat zelfde loopje.
Ook komen nog 2 Belgische oude dames erbij zitten, en.. we zullen hem maar Bert noemen, wordt steeds enthousiaster.
Hij moet zo nog in een dorp verderop zijn, en zet me dus 10 km verderop neer, de afstand die ik niet kon lopen. verder regelt hij bij een vriend al een mooie betaalbare kamer in Oberwesel.
Jeztz kriegst du wieder die wandellust, zegt hij blij, en wil daarna mijn rugzak "even"pakken...hij heeft het er moeilijk mee, en trekt nu net zo'n bekkie als Bert Visscher, met de tanden op elkaar..
Wat een ochtend, en wat een heerlijk mens.. Een dorp verder stap ik eruit, moet nu nog 15 km naar Oberwesel. Ik bedank de man, en hij zegt, mijn moeder zei altijd: Elke keer als je iemand helpt, krijg je dat terug..Ik hoop het voor hem, ik ben van andere mening..
Zo nu dus lekker wandelen, en na anderhalf uur kom ik in St. Goar en zit vlakbij de Lorelei.
Daar neem ik even een koffiepauze en geniet van het weer en alle mooi uitzichten.
Zo, nu het laatste stuk naar Oberwesel, en ben onder de indruk van die grote rots, en je ziet de de boten, veel moeite moeten doen om daar een goede draai te vinden.
Voor ik het weet sta ik al in Oberwesel, een ontzettend mooi plaatsje, met helemaal omringd door de oude stadsmuur.
Ik wordt hartelijk ontvangen, en krijg een mooie kamer.
Ondertussen, heb ik al vernomen dat Tineke bij 2 schadebedrijven is geweest en wij hebben geen schade, gelukkig maar..
Daarna nog even in het stadje rondgekeken, en wat ansichtkaartjes gekocht, bij een dame van 92 jaar en haar zoon van 73. Ze hadden nog niet van overbodig verpakkingsmateriaal of verbod op gratis plastic tasjes gehoord.
Kreeg een papieren zakje en 2 plastic tassen er omheen, anders werden de kaarten vies, zo lief..
Nu zit ik alweer op de blog van Fred te kijken, maar hij liep hier veelal op de GPS de E8, dus ik blijf nog maar even langs de Rijn lopen, bevalt me nog wel...